Bez wyjścia

52 lata, bez pracy /od kilku lat/, wykształcenie średnie, wyjatkowo toksyczny, a nawet psychopatyczny mąż. Czasem mam ochotę go zabić, ale będę odpowiadać jak za człowieka. Czy jest szansa na zmianę życia czy już tylko powolne umieranie?

jednak bez wyjścia:(

Oczywiście, ze jest szansa. Dlaczego miałoby jej nie być? Jest parę topików, dość długo funkcjonujących na forum, gdzie babki się świetnie wspierają. Np. czy jesteś w związku, w którym partner molestuje cię psychicznie, życie po rozwodzie. Można je znależć na zyciu uczuciowym - tam ciągle ktoś coś pisze. Nie sugeruj się tytułami. Zajrzyj, poczytaj.... i wracaj do życia:))

jasia s dziękuję za głos na pustyni kiedyś napisałam na jednym z topików o swoim problemie i zostałam zignorowana, tam są stali już bywalcy

"zapraszam na kawę panie koło 50-tki" coś takiego znalazłam na ogólnym Jak tam napiszesz, to na pewo Cię do swojego stolika kawowego zaproszą. Pozwolą się wyżalić, wyleją kubeł zimnej wody na głowę i postawią na nogi :)) Powodzenia

No, nieraz tak bywa, ze napisze się na jakimś topiku i głos ginie. Ale - przynajmniej na tych dwóch pierwszych - nie zauważyłam tego. Babki raczej przyjmują do swojego grona. Chyba, że ma się pecha i post zostanie bez echa. Mozna tez inaczej "się wkręcić". Zacząć się udzielać na forum. A ze swoim problemem wyjść dopiero później.

poszukam i spróbuję Właśnie teraz jest mi ktoś potrzebnmy, albo do wsparcia albo do wylania zimnego kubła wody, w głowie kłębią się przeróżne mysli, włącznie z tymi najgorszymi

Hm... nie wiem jaki masz problem, czy tylko brak pracy, czy tez moze "kochana" druga połówka... Moja koleżanka - jak mi sie znowu w życiu wszystko wali na głowę - mawia: co się dołujesz, w życiu nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło byc gorzej... Na taki tekst opadają mi ręce, ale za chwilę wracam do życia, zeby dalej z tym życiem walczyć.