moje dzieci wreszcie wrocily do domu... a tak sie martwiłam...

Uciekły... Tak musze to przyznac. Moze nie bylam zbyt dobra, a starałam sie być czuła, przeciez codziennie je przytulałam! Pojechałam tylko do pracy,a babcia wy rzucila za drzwi... Nigdy ich nie lubiła, ale czy to powod? Tak sie martwiłam całą noc gdzie spią... Na szczescie dzisiaj rano z balkonu usłyszałam znajome miauczenie :) wybiegłam do ogrodka i siedziały na słupie :) niestety, udało mi sie złapac tylko ciemnego kotka, a biały gdzies uciekl i słychac tylko jego jęk zza beczki od sasiada. Naprawde nie sposob go złapac... On tak szybko biega :( Ciemny juz sie oswoił, a jak ma sie tamten oswoic skoro nie moge go złapac...

Gratuluję, KociA mAMO!

fajnie masz. A moje jest na mnie obrażone i jak mam sobie z tym poradzić? codziennie muszę ją zawijać w ręcznik i wciskać obrzydliwe lekarstwo. Czy ona kiedyś zrozumie, że to dla jej dobra? Tak mi smutno.

a jakbys jej w jedzeniu podawała?

nie je wtedy, bunt

jak wyzrdowieje to dawaj jej same smakołyki :)

tak robię, stawiam nereczkę, którą uwielbia , łapię , przeprowadzam zabieg, i potem odstawiam spowrotem pod miskę . Zeby poprawiła sobie smaki :)

i biały wrocil :)