Sfrustrowane panie domu

coś dal idealnych mamusiek z kafe :D http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53664,6876915,Sfrustrowane_panie_domu.html link pewnie nie wejdzie, to podaję wersję mini http://tnij.org/d052

i co, przebrnęła któraś przez artykuł?

przeczytałam. Jestem Panią A. Dosłownie. Jakbym czytała o sobie.

ja nie wiem, kim jestem, ale czasami mam dość :( ale depresja to chyba jeszcze nie jest...

u mnie to już jest depresja. Ciągnie się od 2 lat. Nie potrafię sobie z tym poradzić. Wiem, że powinnam iść z tym do lekarza, ale u mnie w małej mieścinie takiego nie ma.

Po narodzinach dziecka miałam być najszczęśliwszą kobietą na świecie. Niestety jest inaczej. Nie mogę sobie poradzić z emocjami. Oddalamy się od siebie z mężem ................... szkoda gadać ......................

skarżepyta moze jednak warto sie wybrac do jakiegos pobliskiego wiekszego miasta po porade fachowca?

kiedyś powiedziałam wszystkim że zmieniam nazwisko,pytają się zdziwieni :jak to ,na jakie ? -koń będę się nazywać ,bo czy nim nie jestem ? Podobno tylko kobieta wszystko przeżyje i z kążdym dniem tego coraz bardziej doświadczam ,pozdrawiam wszystkie zony ,matki -dla kogoś a kobiety tylko dla siebie

Sfrustrowana kura domowa --> pewnie, ze warto wybrać się do fachowca. W tej chwili marzę o tym bardziej niż o wizycie u fryzjera albo kosmetyczki. Problem w tym, ze z dzieckiem na kolanach nie da się chodzić po lekarzach. Dziadkowie się nie zajmą dzieckiem. Mąż bardzo dużo pracuje i nie może brać urlopu kiedy chce. Taka praca. A jak o tym wszystkim myślę to jest mi jeszcze gorzej. Chyba wejdę na topik "jestem szczęśliwa" i może w to uwierzę.

no ale te panie są sfrustrowane na własne życzenie, bo kto komu karze na silę zakładać rodzinę, kto komu karze na rodzić dziecko/dzieci. Same sobie winne, chciały rodzinę no to mają.

I ja w tym artykule odnajduję część własnego życia, choćby z tym mężem, on po pracy pragnie czułości, a ja mam dość siedzenia z niemowlakiem....on tego nie rozumie. Ktoś tu napisał, że panie same są sobie winne, bo czemu zakładały rodzinę, urodziły dzieci. Moje pytanie brzmi: skąd miały wiedzieć, że ich życie właśnie tak będzie wyglądać??? Jesteśmy wychowywani w taki sposób, aby tą rodzinę założyć. Mi matka nie powiedziała dziecko, nie wychodź za mąż i nie rób sobie dziecka, bo będziesz się męczyć całe życie. Na wieść o ślubie była szczęśliwa, na wieść o wnuku jeszcze bardziej, a ja??? Jakbym mogła cofnąć czas byłabym szczęśliwą singielką...(i miłość do dziecka nie ma tu nic do rzeczy, skoro już jest, to je kocham, wychowam,ale 2 raz bym się nie zdecydowała urodzić wiedząc co mnie czeka)

w holandii zycie rodzinne wyglada nieco inaczej...przede wszystkim obowiazki sa podzielone miedzy partnerow,ale kobiety z reguly po urodzeniu dziecka przechodza na 2-3 dniowy tydzien pracy...do tego system gotowania jest inny-tu nawet mozna kupic pokrojona cebule w worku,nie wspomne o gotowych salatach,ugotowanych ziemniakach do mikrofalowki...i jakos kazdy zyje:)

nic innego ci nie wypada jak wyjechać do Holandii,