Boję się

Mam 25 lat. Niby nie tak dużo i wiele ciągle przede mną. Jednak mimo wieku nigdy nie byłam w tzw. normalnym związku uczuciowym, nikt nigdy nie myślał o mnie poważnie jak o potencjalnej życiowej partnerce. Boję się, że lata przemkną mi przez palce i zanim się obejrzę, pozostanę samotną panią w średnim wieku, która nigdy nie stworzyła własnej rodziny, nie urodziła dziecka. Nie chcę zostać źle zrozumiana, nie mam parcia na ślub i nie szukam rozpaczliwie faceta, byle go usidlić, ale jak większości kobiet marzy mi się rodzina i dziecko. Chciałabym poczuć wreszcie, że nie jestem sama jak palec, a przynależę do kogoś, z kim tworzymy całość. Marzy mi się normalne życie i boję się, że nigdy go nie zaznam, bo moje życie uczuciowe to jedna niekończąca się porażka. Dziękuję. Chciałam się tylko wyżalić.

mam 24lata i czuję się dokładnie tak samo...

Amelio Droga- gwarantuje Ci,ze wreszcie znajdziesz kogos, kto doceni Twoja dusza i z kim bedziesz najszczesliwsza na swiecie. Trzymaj sie poki co i badz cierpliwa

tzn mam chłopaka ale o przyszłości? nic... ostatnio sie kłócimy bo nawet po2 latach nie przedstawił mnie rodzicom, bo to poniekąd związek na odległość,on rozmawia na gg z kolezanką której nie cierpię a wiem czego można sie po niej spodziewać,nie wiem czy to kończyć czy przeczekać, nie wiem jak zacząć rozmowę o wspólnej przyszłości albo o jej braku a czuję dokłądnie tak jak Ty

Amelio, nie myśl tak pesymistycznie. Sama napisałaś, ze wszystko przed Tobą- bo tak jest!! Moja babcia mówi, "każdy garnek znajdzie swoja przykrywkę" i ja w to wierzę. Jeszcze poznasz co to miłość, rodzina, małżeństwo. Młodziutka jesteś, spokojnie. Byłam dłuuugi czas z kimś, związek się rozleciał, dlatego się pytam, co z tego, że zaznałam miłości, że ktoś przez jakiś tam czas myślał o mnie poważnie skoro nic z tego nie wyszło? Tylko rozczarowanie! Stracone lata i wspomnienia. Dlatego wierzę, że ta prawdziwa, najważniejsza, miłość jeszcze przede mną i nie widzę przeszkód, by w Twoim przypadku było tak samo :)

najlepsze ciagle przed Toba - to dobrze!!! ale bzdurne gadanie o tym, ze stracilas czas bedac z tamtym?? noo brawo!! wspolczuje jednoczesnie! nigdy nie uwazalam zadnegoz wiazku za strate czasu, wiele sie nauczylam, wiele przezylam i pieknych i smutnych chwil kazdyz wiazek to ryzyko... a skoro tracilas czas, to czemu nie odeszlas wczesniej??

Pewnie to było do mnie, Już śpieszę tłumaczyć. Straciłam 7 lat, ponieważ wierzyłam, że mój czas, emocje, zaangażowanie nie pójdą na marne, że dałam z siebie to co najlepsze komuś kto będzie mnie kochał i szanował ZAWSZE. Sparzyłam się i tyle. Pewnie, że się nauczyłam, także dużo o sobie samej, co nie zmienia faktu ze zostałam skrzywdzona, upokorzona i że złamano mi serce.

to samo, mialam wyznaczona date slubu, kilka latw zwiazku, ale uwazam ze nie tracilam czasu wlasnie dlatego, ze dawalam z siebie wsyztsko, nie mam sobie wiele doz arzucenia owszem cierpialam, potwornie, ale niczegow zyciu nie zaluje, nie uwazam za strate zcasu, pewnie postapilabym tak samo a biorac pod uwage, ze jestem teraz z kims wyjatkowym, to naprawde nie sadze aby tamto bylo az takie zle... powodzenia

Widzisz, bo jesteś z kimś jak sama piszesz wyjątkowym i przeszłość Cie już nie boli, a mnie owszem. Boli cały czas. To świeża sprawa, pewnie za jakiś czas gdy może się zakocham nie będę myślała o tym co mnie spotkało złego z poprzednim chłopakiem, jak mnie na do widzenia potraktował, ale póki rana się nie zagoiła nie potrafię o nim inaczej myśleć. Ale dość o mnie, dzisiaj nie chcę się smucić, bo dość użalania się nad sobą, trzeba wziąć sprawy we własne ręce i nie zadręczać się myślami o facetach, związkach, jest tyle ważnych dziedzin życia, których nie zauważamy przez zbędne rozmyślanie o mężczyznach! :)

szczescie odnazlam sama w sobie:] bo postanwoialm nigdy wiecej nie uzaleniac szczescia od drugiej osoby tak calkoowicie w 100 %:] ale zycze powodzenia,

.

Autorko, spokojnie :) Rozglądaj się ale bez paniki :) Ja znalazłam szczęście w wieku lat 26, moja siostra znalazła swoje w 28 wiośnie, pewnie są osoby które znalazły później :) Nie daj się myślom że wiele straciłaś, że najlepsze za Tobą, że nie spotkasz już nikogo wyjątkowego. Nie jest tak. Ja, teraz, z perspektywy 4 lat małżeństwa i 6 znajomości z moim mężem, ciesze się że nie bawiłam się jako nastolatka w jakieś szczenięce związki i zbliżenia. Choć ich nie neguję. Zdaje sobie sprawę że z nieudanych związków można wynieść doświadczenie.