Nie wiem co mam robić.

Mam 16 lat, mieszkam na spokojnej wsi. Zaczynam naukę w liceum, a moja ukochana jest rok młodsza i czeka ją ostatni rok w gimnazjum. Do tej pory spotykaliśmy się w szkole i po szkole. Teraz niestety będzie z tym problem, ponieważ ja będę w innej szkole. Jesteśmy razem 2.5 roku, bardzo ją kocham. Jestem przygnębiony, ponieważ czuję tą pustkę. Moja mama nie wyobraża sobie, że w tym wieku można mieć dziewczynę, nazywa to narzeczeństwem. Ojciec ze mną nie mieszka. Mamy powody przeciw mnie o mojej dziewczynie to: 1. Wiek. 2. Nie lubią się nasze rodziny. 3. Nikt w okolicy nie spotyka się w domu(nie byłbym tego taki pewien). 4. Mogę coś "zmajstrować". 5. Wstyd ludzi. Mieszkamy w jednej małej wsi, zaledwie jakiś kilometr od siebie. Dla mnie by nie było problemu raz w tygodniu, na godzinę albo 2 pojechać do mojej dziewczyny. Ale ten problem stwarza mama. Gdy już dojdzie do tego, że pojadę do Dominiki, to jak wrócę zaczynają się awantury, staram się pokornie to znosić, czasem nie daje się wytrzymać. Padają w moim imieniu różne "miłe słowa". Nasz związek w niczym nam nie przeszkadza. Razem ukończyliśmy rok szkolny ze świadectwami z paskiem. Więc w nauce nam to nie przeszkadza, jesteśmy ułożonymi nastolatkami, którzy po prostu się kochają. Jedyne co skłania mnie, to ulegania mamie, jest to, że boję się, że nie otrzymam doładowania do telefonu, którym się kontaktuje z moją lubą, oraz boję się atmosfery po powrocie z "randki". Nie wiem co mam robić, jestem załamany. Co wy byście mi poradzili? Co byście zrobili na moim miejscu?