pragnę go tylko wtedy, gdy boje sie , że go stracę

Cos ze mna nie tak, chyba nigdy go nie kochałam. Jeśli widzę jakieś zagrozenie, sam wychodzi, nadmiernie dba o siebie, obejrzy sie za jakąs to wtedy bbaarrddzzooo chcę by był ze mna. Gdy nic takiego sie nie dzieje, jakoś nic nie czuję. To chore, w dodatku to mój maz. kiedyś z nim zerwałam, a wrócilam, bo znalazł sobie inna. To wygląda jakbym uwazała go za swoją własnosć, ale nie za miłosć swojego życia. Obecnie, w małżeństwie jak jest ok to mnie nosi, jak on zaczyna świrować to dopiero mi na nim zaczyna zalezec. Co mam zrobic, już mnie to męczy!

idz do lekarza i daj facetowi zyc normalnie z kims innym

do lekarza i owszem, ale co on mi może poradzić daj facetowi żyć, tu nie chodzi o to ,że on sie z tym źle czuje, jakoś nie narzeka to ja mam problem, bo obawiam się że nigdy tak naprawde nie kochałam, pomyliłam chęć posiadania kogoś z miłościa

Uważasz go za swoja własnosć, ale może to przejaw uczucia. Przeciez zazdrosć nie pojawia sie gdy ktoś jest nam obojętny.