że niebawem nadejdzie dzień...

w którym wszyscy odetchniemy z ulgą. Wszyscy normalni. I to będzie ostatni dzień tej rzeczywistości... i wtedy skończy się na zawsze jeden wielki bezsens, którym jest to życie. I wtedy ja... NIGDY WIĘCEJ nie będę musiała oglądać mojej matki. Boże jak się cieszę. Wprost umrę ze szczęścia w tym dniu, o ile to będzie możliwe - umrzeć ze szczęścia. :( [cześć]

tym szczesciem nie nacieszysz

A ojca też i w ogóle nikogo. I bardzo dobrze. Nie macie pojęcia jak się z tego wszystkiego już dziś cieszę. Przypuszczam, że będzie to trochę straszne i może nawet trochę PRZERAŻAJĄCE, ale później będzie wreszcie tak jak powinno być, a nie to co powiedzą jakieś ŚWIRY za przeproszeniem - lub raczej bez. :(

Tu wszyscy są za głupi by mnie zabić. Mogą mnie najwyżej ZAPIĆ, ale to im się już też nie uda. Oczywiście to wszystko to trzeba mieć nerwy ze stali, ale z takiego bagna się wydobyć na wolność to mało kto potrafi. No o własnych siłach nikt. Tak myślę dziś. Trochę przegięłam w sensie SIĘ przeceniłam, ale może to tak jest w życiu, że najpierw trzeba SIĘ przecenić żeby zobaczyć jakim się było DEBILEM. No a że czasu minęło trochę... cóz..wszystko kosztuje. Czas nie jest może najdroższy, a może jest?

No zresztą czy ja się przeceniłam? Ja nie rozumiałam pewnych rzeczy, a inne? Jakoś tam zęby zacisnęłam i było. Tyle. No szkoda, że mi tak naprawdę nikt nie pomógł. Ale może tak miało być? Kiedyś się dowiem.