Mój Mąż pracuje w Wojsku, są Tu takie Kobiety ?

Witam :) Może najpierw kilka słów o sobie .. Olivia, mam 29 lat, Córeczkę i psa, no i Mężą, który wiecznie ma służbowe obowiązki .. Niedawno po raz trzeci już zmieniliśmy miejsce pracy i zamieszkania i zaś obce miasto, ludzie i problemy mieszkaniowe .. I człowiek sam pośród tego wszystkiego, czasem nie ma nawet do kogo się odezwać, za każdym razem trzeba zaczynać wszystko od nowa. Ciekae kiedy to wszystko się zmieni .. Jeśli jesteś w podobnej sytuacji, może czasem będzie można tutaj wspólnie wypić kawę .. :)

cześć ja też jestem żona wojskowego, my dopiero raz się przeprowadzaliśmy. też mam małą córeczkę. napisz gdzie mieszkasz.

Wiesz, każdy lubi robić co innego. Mi chodzi tu nie o tę pracę, ale o to wszystko, co się na nią składa. Pozdrawiam :)

glen b nie rozumiemz jakiego powodu to współczucie. jestem dumna z tego, ze mój mąż jest "trepem" jest dobrym, madrym i wykształconym człowiekiem i nie mam ŻADNYCH powodów by się go wstydzić.

Dolnośląskie, a Ty ?

my mieszkamy teraz w wielkopolsce, ale pochodzimy z dolnego śląska

frezyjka pachnaca - tak właśnie :) doskonale to ujęłaś.

frezyjka pachnaca Wrocław ? Napisz coś o sobie.

Oj ludzie ludzie... A jak wychodziłaś za niego to nie wiedziałaś że jest oficerem (jak mniemam)??? Taka praca, nic nie poradzisz. Chyba że namówisz go żeby został ochroniarzem w biedronce, albo jakimś parkingu...

Przepraszam Oliwka.borys, ale cos mi sie dzialo z kompem. to mamy do siebie nie daleko jakieś 100 km. I jesteśmy w tym samym wieku. Trochę nas łączy. Mi najbardziej doskwiera samotność jak wyjeżdza np. misje. Ale do wszystkiego mozna się przyzwyczaić. Wtedy człowiek odkrywa w sobie pokłady takich mozliwości o których nie miał dotąd pojecia. Np. wkrętarki i składania mebli itp. hehe. Oikropne jest tez to, że się pozna ludzi zaprzyjaźni z nimi i trzeba pakowac manatki. My od kilku lat jestesmy w jednym miejscu, ale wielu znajomych nam tak ucieka.

również wspołczuje

frezyjka pachnaca do wszystkiego człowiek jest w stanie się przyzwyczaić. Samotność przerabiałam jak Dzidzi nie miałam, dlatego adoptowaliśmy pieska :) Jak się mieszka w jednym miejscu, to jest ok, przeprowadzki są najgorsze .. Za każdym razem właściwie wszystko zaczynasz od nowa .. Przynajmniej nie ma rutyny :):) A Ty pracujesz / uczysz się ?

pracuję, najgorzej było na poczatku, kiedy nie pracowałam i jeszcze nikogo nie znałam. teraz jest juz dobrze. a ty pracujesz albo masz już coś na oku?

mam pytanie do żon wojskowych.dlaczego pozwalacie swoim mężom wyjeżdżać na wojny (Irak, Afganistan)? co jakiś cza słyszy się o zabitym polskim żołnierzu, który pozostawił po sobie młodą wdowę i osierocone dziecko. czy dla was kasa ma aż tak wielkie znaczenie?!?( Bo przecież nie jest to patriotyzm) czy chodzi o dumę, chęć posiadania bohatera w rodzinie? trzeba zadać sobie pytanie co jest ważniejsze:rodzina żyjąca ze skromnej pensji ale szczęśliwa bo pełna, czy martwy mąż odznaczony posmiertnie

frezyjka pachnaca obecnie jestem na macierzyńskim do 20 paźdźiernika i wracam do pracy, oczywiście, że pracuję :) W domu samemu to oszaleć można.

nic z tego nie kumam - ja powiem tak .. Kto nie zna takiego życia, nigdy nie zrozumie .. To nie praca, to służba.. Specyficzna. Jak już wspomniałam, każdy robi to, co lubi i ma inne priorytety .. Pytasz o misje .. hmm myślę, że w ten zawód wpisane jest ryzyko, może i faktycznie są Tacy, którzy jadą tam po kasę .. Przyznam szczerze, że takich nie znam .. Znam jedynie takich, którzy jadą tam by służyć i realizować się .. Jeden spełnia swoje marzenia za biurkiem, inny na polu walki .. Zdobywa doświadczenia. Pytasz "dlaczego pozwalacie.." hmm za siebie odpowiem tak - zawsze są zdania za i zawsze przeciw .. I mimo tego, że nie zawsze jest łatwo to nie wyobrażam sobie zabraniania czegokolwiek .. Zawsze jest rozmowa. Tak jak wspomniałam, każdy ma inne priorytety. I nie zawsze chodzi o kasę..

nie zrozumie ten kto nie przeżyje. na tego typu decyzje składa się wiele czynników w tym tez finansowe. mój mąż nie jeżdzi na misje do strefy wojennej, ale znam takich ktorzy jeżdza. maja po troje dzieci, a zonie wojskowego czesto trudno jest znależć pracę. pracodawcy nie chca często przyjmować żon wojskowych, bo wiedza z czym to jest związane. męża często niema , rodzina daleko, a gdy dziecko zachoruje trzeba się zająć maluszkiem. a poza tym pracodawcy boja się, że wyszkola pracownika, zainwestuja w niego, a kobieta zaraz wyjedzie za męzem i zostawi prace. także nie oceniajcie i nie stawiajcie wyroków, bo żadnej kobiecie nie jest łatwo wysłać męża na pół roku w niebezpieczne miejsce, ale nie zawsze to zależy od nas.

A czy Wy wiecie, że na tych misjach żołnierze bardzo często zdradzają swoje żony ? z pielęgniarkami tam pracującymi bądź też z żołnierzami kobietami. Na misjach to wręcz normalne, że tam się ma kogoś tylko na czas misji. Wiedziałyście o tym? Jeśli tak to rozumiem, że zgadzacie się na to?

racje ale ja mam podobna opinie.

Mój chłopak jest wojskowym. I już chyba mnie nic nie zdziwi w jego pracy...przeżyłam jego misje w Afganistanie, nie spanie po nocach tylko czekanie na połączenie na skype, czekanie na telefon że wraca... i niespodziewane podjęcie decyzji o kolejnym wyjeżdzie... Służby, poligony...Trzeba się przyzwyczaić i pogodzić z tym.