jestem malo inteligentna..

jestem malo inteligentna.. i po prostu się taka urodzilam..Mam zjebany charakter na maksa..Nie skończyłam studiów przerwalam je (doszlam do drugiego roku z trudem),mam 24 lata nie mogę znalezc pracy rodzice mnie utrzymują..niczego się w życiu nie nauczyłam a mialam możliwości rodzice dawali mi na korepetycje..Nie umiem nawet dobrze sprzatac ani gotowac nie mam zadnych pasji..ludzie mnie nie lubią,nie mam chłopaka siedze w domu i wegetuje.Nie potrafie sie ani na niczym skoncentrowac moja pamięć jest do dupy zapominam nawet o takich prostych rzeczach gdzie położyłam klucze telefon..Teraz mam tylko taki obowiazek:byc towarzystwem dla malego brata,wyprowadzac psa i sprzatac po sobie..znalezc sobie prace ale raczej nie znajde zadnej bo nie mam doswiadczenia...bylam troche kelnerka to wszystko..mam znajomych pokonczyli uczelnie,studia medyczne architekture itp..a ja nic...nie moge sie zmobilizowac do niczego..nie jestem tez wcale ladna nie mam przyjaciol chlopaka i pewnie nigdy nie bede miala..wogole zadaje sobie pytanie po co zyc a zyje tylko dlatego zeby jednej osobie (mojej babci) nie zrobilo sie przykro bo powiedziala ze jesli ja sie zabije to bedzie dla niej gwozdziem do trumny.Wiec czekam tylko na jej smierc ale nie wiem czy dam sie rade zabic potem bo boje sie bólu.Chce sobie znalezc prace ale bede to tez robic tylko dla ojca (matki nie mam) bo nic mnie nie cieszy nawet jak pracuje ,cos robie to nie sprawia mi to zadnej przyjemnosci.Wiem ze jesli bede zarabiac to jakies tysiac zlotych i nigdy sie z tego nie utrzymam,zycie jest takie beznadziejne bezcelowe..Czasem mysle ze gdybym miala dziecko to ono nadawalo by mi jakis cel ale ja chyba nie powinnam miec dzieci.Moja matka przed laty popelnila samobojstwo i mysle ze cos z psychika mam po niej.Liceum przeszlam tylko i wylacznie dlatego ze mialam JEDNA kolezanke ktora mnie wspierala..inni sie smiali ze mnie,zawsze mialam z rowiesnikami problemy.Na studiach tez niewiele osob okazywalo mi sympatie..Pewnie wyslecie mnie do psychologa ale nie mam sily isc..ojciec mowi ze nie psycholog mi potrzebny i ze nie da zreszta grosza na niego tylko ze potrzebna mi jedynie praca bo jestem leniwa.Po czesci na pewno ma racje.Tak mi przykro ze go zawiodlam po calej lini.Powiedzcie mi co mam zrobic by znalezc w sobie jakas sile.Jaki jest sens wstawania rano do pracy harowania za najnizsza krajowa przychodzenia do domu,gotowania obiadu sprzatania,obejrzenie jakiegos durnowatego filmu plus polozenie sie spac.Dla takiej osoby jak ja to wszystko takie bezcelowe.

:(

jestem szczupla

tamto to podszyw

Bardzo Ci współczuję. Proponuję jakąś zrzutę zrobić na jakiś alkohol dla Ciebie byś mogła się upić i zacząć lepiej mysleć o sobie.

Sama sobie zaprzeczasz- najpierw piszesz, ze jesteś na utrzymaniu rodziców, a później że nie masz matki. Zdecyduj się w końcu

No nie mam matki,jestem na utrzymaniu ojca i macochy.

Kiedys swoje smutki topilam wlasnie w alkoholu a teraz juz wogole nie pije bo nie chce sobie dokladac jeszcze wiecej problemow a zwlaszcza moim bliskim.

idź na jakąś dyskotekę, poderwij chłopaka, to od razu lepiej Ci się zrobi :D wiem to po sobie :D

Ludzie patrza na mnie jak na kretynke i malo rozgarnieta i maja racje.Ciagle tylko slysze"co? znowu zapomnialas?" to i tamto..Moj ojciec dobrze zarabia (ma ponad 6 tys zlotch na miesiac) wiec wszyscy sie dziwia taka z dobrego domu i studiow nie skonczyla..miala mozliwosci..to doluje mnie jeszcze bardziej;/nawet sie wstydze troche tego ze bede pracowac w tej cholernej zabce czy na kasie spotkam znajomych z Lo a oni beda mieli satysfakcje ze tak skonczylam..Moglabym wyjechac do innego miasta ale wiem ze tam sobie nie poradze sama.No po prostu koszmar jakis..zastanwiam sie czy nie jestem jakas uposledzona czy cos.Ludzie w moim wieku normalnie sobie radza w zyciu.ja nawet niczego nowego sie nauczyc nie potrafie;/

i cholera jasna nie słuchaj ich - nie pij alkoholu! i bez tego można mieć dobry nastrój! to też wiem po sobie!

to może poszukaj pracy za granicą...

ksenofaryna--------> koleżanka mądrze ci radzi ,przyjmij to za dobra monetę.Masz szczęście,że są takie osoby co,poważnie podchodzą do zagadnienia.Dla was obu

Nie - no z tym alkoholem to żartowałam. Taki grubiański dowcip wieczorny. Ktoś pisał o niskiej samoocenie - coś w tym jest, bo za co się nie weźmiesz to na starcie spisujesz to na porażkę. Trzeba coś z tym zrobić ale to chyba nie tu na forum. Idź bez wstydu do jakiegoś psychologa... poważnie mowię teraz... i trzymam kciuki.

A myslicie ze taki psycholog mi pomoze? To musialby byc bardzo dobry psycholog..Czy komukolwiek psycholog pomogl? Bo to w sumie obca osoba ktorej bede musiala wszystko o sobie opwiedziec..czy tacy psycholodzy sa w stanie wyciagnac osoby z takich stanow w jakim ja jestem.

mam wrazenie ze wszystko juz w swoim zyciu przegralam.Ze nic mnie nie czeka.Mam 24 lata,powinnam konczyc studia miec przyjaciol albo miec doswiadczenie w pracy.W moim miescie totalne bezrobocie.A co kogos nowego poznam to najpierw ta osoba chce mnie poznac potem dowiaduje sie jakie mam zycie,ze nie mam zadnych znajomych to sie wycofuje.Udalo mi sie poznac przez internet paru ludzi ale w koncu po paru porazkach mam dosyc.Juz nawet nie chce mi sie udawac radosnej i usmiechnietej.

Chcialabym zeby ludzie w realnym swiecie byli tacy jak tu na cafe.Mnie by wiele pomoglo gdyby ktos zaprosil mnie czasem na kawe by pogadac (wiem jestem nudna i mam nudne zycie no ale moze chociaz o filmach ksiazkach nie wiem o czym) Ale zawsze wszyscy sie odsuwali i odsuwaja nadal.Mam kontakt jedynie z osobami nie w moim wieku (babcia,ciocia macocha ojciec) i tylko z nimi rozmawiam.Wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawe z tego ze moja sytuacja nie jest normalna.Ojciec mowi ze to moja wina z enie mam kolezanek ze powinnam byc mila do ludzi.A ja zawsze bylam mila i nic z tego nie mialam.

Jesteś mało inteligenta? Ciesz się. Faceci lecą na takie!

Z moich obserwacji wynika ze leca na te madre i po studiach.. Ja tez staralam sie skonczyc ale mnie to stanowczo przeroslo.3razy bylam na 2 roku na prawie;/ na uniwerku (moim rodzice nie wiedzieli mysleli ze jestem na 4 kiedy sie dowiedzieli;/).I teraz mysle ze nigdy sie jakos specjalnie nie uczylam w Liceum mialam problemy z nauka a pchnelam sie na prawo..Poszlabym na jakies prywatne to moze bym skonczyla..Ale teraz juz nie ma sily. nacie kogos kto byl podobny do mnie i cokolwiek w zyciu osiagnal? tzn udalo mu sie z tego wyjsc?

mam taki sam problem tylko jestem młodsza od autorki :P jak juz wczesniej powiedziano, chyba tylko psycholog nam pomoze zauwazylam ze w kontaktach z ludzmi nie jest wazne bycie milym... tylko towarzyskim. osoba otwarta ma duzo latwiej niz osoba skromna i cicha. no coz, trzeba nad tym popracowac ;)

nacie kogos kto byl podobny do mnie i cokolwiek w zyciu osiagnal? tzn udalo mu sie z tego wyjsc?

to znaczy?

jakas szkoe policealna zaczac jesli nie masz odwagi a potem moze sie rozkrecisz i pojdziesz na studia. ja skonczylam studia ale robie teraz szkole policealana bo moje studia okazaly sie niewypalem i w mojej grupie sa osoby ktore w wieku 31 a nawet 38 lat podjely sie nauki a maja tylko lo skonczone kilkanascie lat temu i po takiej dlugiej przerwie w nauce odwazyly sie

w tej mojej szkole tez jest lo i tam ucza sie babki po 40stce i przygotowuja sie do matury. a ty masz dopiero 24 lata

Popieram panią wyżej. Szkołę możesz kontynuować w każdym wieku. Oczywiście - im szybciej, tym lepiej, więc nie marudź tylko znajdź jakąś szkołę działającą w trybie zaocznym... Dziewczyno - nie poddawaj się, jeszcze życie przed Tobą i wykorzystaj je totalnie, znajdź jakąś pasję, na to nigdy nie jest za późno, pasję można odkryć nawet w wieku 50 lat ;) jeśli będziesz miała jakieś hobby może poznasz kogoś o podobnych zainteresowaniach, zawsze warto próbować... a po Twoim stylu pisania wnioskuję, że wcale nie jesteś taka mało inteligentna za jaką się uważasz... po prostu NIE WIERZYSZ W SIEBIE I W TO, ŻE JESTEŚ WARTOŚCIOWA... Ja rozumiem, że nie miałaś łatwego życia, ale uwierz, ja też nie miałam (i w sumie nadal nie mam) a staram się żyć normalnie... Ty też chociaż spróbuj...! A nuż się uda...

i przede wszystkim - zmień sposób myślenia. Nie wmawiaj sobie, że jesteś mało inteligentna, itp. , bo tylko się pogrążasz w depresji!

dzięki:) tylko te kłopoty z pamięcią..ciagle się stresuje ze tyle zawalilam (ale pracuje nad tym by o tym nie myslec) i ogolnie to powiem szczerze ze udaje mi sie zapamietac maksymalnie 5 kartek gdybym chciala sie czegos nauczyc.A to moje roztargnienie to juz wogole..drzwi czasem zapominam zamknac na klucz i dom czasem jest otwarty albo cos gdzies poloze i nie pamietam gdzie.Eh gdyby byla jakas cudowna operacja mozgu dajaca super pamiec to chetnie bym sie jej poddala.czuje ze te problemy z pamiecia sa dla mnie bardzo uciazliwe.

I need hero a skonczylas studia? masz prace?

Jak na razie to ja jestem w trakcie liceum ;) (Mam 19 lat ;) ) Przez depresję zawaliłam 2 lata szkoły, tylko dlatego że nie byłam w stanie do niej chodzić , bo przecież nie dlatego że jestem głupia, bo nie jestem... dlatego zamierzam iść na studia a jakże. Nie poddam się na pewno. Owszem, miewam gorsze dni, ale walczę o to by kiedyś być w pełni szczęśliwą... Miałam w swoim życiu naprawdę szczęśliwe chwile, dlatego jestem świadoma tego, że życie może być piękne i ciekawe, ale tylko wtedy, gdy bardzo tego chcemy... i gdy wiemy czego chcemy...