poronienie...

właśnie przeszłam... i nie mogę się otrząsnąć... mam wrażenie, że coś mi w środku pękło i już nigdy nie będę wesoła. to dziwne, nie sądziłam, że tak to przeżyję, bo nie chciałam dziecka tak bardzo... a teraz... nie mogę sobie znaleźć miejsca... czy ktoś też przez to przechodził?

Chyba wiem co czujesz. Mam za sobą dwa poronienia i to w najgorszym dla nas momencie. Na pierwszą ciąże zdecydowaliśmy żeby dać jej nadzieje i siłe do walki z rakiem. Poroniłam na dwa tygodnie przed jej śmiercią. A potem znowu nadzieja i pewnośc że wszystko najgorsze już za nami i znoweu ból. Teraz staramy się o 3 ciąże narazie bezskutecznie. Wiem jak bardzo to boli, jestem z tobą...

?

ja tez poronilam w 12 tygodniu ciazy... i w dodatku przez ojca dziecka... strasznie to wszystko przezylam,najgorsze bylo w szpitalu... usuniecie martwego dziecka bylo najgorszym czym przezylam.. minely dwa lata a ja boje sie probowac nawet zajsc w ciaze. do konca moich dni bede to pamietala...

a były to jedne z najokropniejszych chwil, to na pewno :( pamiętam, że dużo się udzielałam wtedy tutaj: http://tnij.org/eb6m , znalazłam dużo informacji i jakoś przeżyłam to. teraz jestem w 5 miesiącu ciąży i chociaż czasem drżę, generalnie jestem dobrej myśli. także trzymaj się, jestem pewna, że jesteś silną babką i dasz sobie radę.

jedna z najgorszych rzeczy jakie mogą spotkać kobietę...

JESTEM Z TOBĄ! :)

stracilam rowniez dwojke dzieci,pierwszy chlopczyk w 19 tyg,drugie malenstwo w 9 tyg.teraz jestem mama dwoch cudownych dziewczynek,a z tamtymi aniolkami spotkamy sie tam... na gorze.....;)

Ja też czekam na dziewczynki. Podświadomie wydaje mi się że to byli chłopcy i że z dziewczynką będzie inaczej. Mam ogromną nadzieje...

Korekta do mojego pierwszego wpisu. Na pierwszą ciąże zdecydowalismysię dla mamy, żeby dać jaj nadzieję... nie ma jej z nami już rok, bardzo, bardzo tęsknię

wspolczuje...:(

bardzo ci wspołczuje...ja tez poroniłam obojetnie co ci powiemy i tak nie ukoi to twojego bolu trzymaj sie i wiedz ze aniołkowych mam sa miliony....