Drugie dziecko

napewno ten temat był już wiele razy rozpatrywany ale ja chce sie was zapytac od siebie. Mam 2 latka (ponad) i spodziewamy sie drugiego dziecka. Różnica bedzie ponad 3 latka,strasznie sie boje,mam obawy. Wczesniej obawy to czy sobie poradze,teraz jak zareaguje mały na rodzenstwo,kiedy zaczną sie razem bawić,co zrobie jak bede w szpitalu,bede strasznie tęsknić. Jak to wogole jest miec dwoje dzieci,ale chodzi mi o te początki noworodka,potem niemowlęcia. czy wy tez sie tak bałyście, chcialabym odczytac zdanie mam ktor mialy roznice do 4 lta bo wiadomo te wieksze roznice to nie to samo,starsze jest bardziej rozumne i pomocne :)

Najgorsza różnica to około rok. Wtedy starszemu dziecku ciężko wytłumaczyc, żeby małemu krzywdy nie robiło. Ja będę miec niecałe 2 lata różnicy i wyobrażam sobie "piekło". Trzylatek już sporo rozumie, więc nie ma obawy, że pójdziesz do łazienki a on będzie dusił siostrę czy brata bo tak akurat chce się bawic, jedyne o co trzeba zadbac to aby nie poczuł się odrzucony po porodzie. Jeśli dotychczas cały wolny czas poświęcałaś jemu, to już czas to zacząc zmieniac. Np. czasem powiedz "pobaw się teraz sam, mamusia porozmawia z dzieciątkiem w brzuszku" początkowo nieczęsto i krótko a stopniowo coraz częściej - wtedy nie przeżyje szoku a wręcz może czekac z radością na towarzysza :)

myślę ze odrzucony to on nie bedzie,poza tym sa jeszzce dziadki :) ktorzy opiekują sie nim,napewno wiecej czasu poswiecac bede maleństwu,ale moze sprobowac to jakos razem robic :) tak sie ciesze ale tak tez sie boje.a nocne wstawanie bedziemy wszyscy w jednej sypialni :( małe mieszkanie.

RfPD2OMAkSQgkppFihHWpeK8