moje życie jest żałosne

mam ponad 20 lat,i za niedługo koncze studia. i co z tego skoro: nie mam chlopaka, mieszkam z "patologiczna rodzina", moj "kochany braciszek" zwraca sie do mnie per "piz*a", moj ojciec to ...jakby go w ogole nie bylo, moje poczucie wartosci jest zapewne nizsze od poczucia wartosci ślimaka albo pantofelka, bardzo czesto mysle o smierci...czuje sie jakbym miala 60 lat.

:o

to wszystko sie zmieni jak pojdziesz na swoje, chociazby wynajmowane...

to może coś poradzimy

koniecznie znajdż prace i idż na swoje

zajebiscie, myslalam ze ktos napisze- nie jest zalosne, tylko masz pecha jesli chodzi o rodzinke; nie ma co sie oszukiwac... ale czy to jest pewne ze to sie zmieni jak sie wyprowadze na swoje?, czyli jeszcze troche czasu minie zanim to nastapi;

ale minie jeszcze duzo czasu zanim sie wyprowadze ;/

moje jeszcze bardziej :O

aaaa założ sie przerwo ;/

o co ?:(

miałam na mysli: załóż się czyje jest bardziej...;/ te 3 sprawy o ktorych pisałam to w sumie krople w oceanie ;/