Sfrustrowana matka...

My jesteśmy po wizycie u psychologa dziecięcego. Przypuszcza zaburzenia integracji sensorycznej. Moja 2,5 letnia córka ma wieczny bunt dwulatka. Roczny synek chce być ciągle na rękach a z pół roku urodzi się mały Marcinek. Mąż mnie wspiera. Do koleżanek wychodzę. Nawet mam opiekunkę do pomocy. Właśnie chcę się umówić na wizytę do psychologa. Najgorsze jest to, że czasem patrzę na tą moją kochaną córeczkę i jej współczuję strasznie. To mówi moja głowa. A emocje... Patrze i jej nie lubię, nie chcę się nią zajmować, chcę żeby ktoś ją wziął i żeby mi wszyscy dali święty spokój. I już nie wiem co mam zrobić ze swoją złością, frustracją, zmęczeniem... Przecież ona jest nic nie winna. Masakra

"ludzie! już dziś nie wytrzymuję: mam grypę, młody rozwala wszystkie zabawki, nie chce sprzątać klocków, można się zabić wchodząc do pokoju. I tak się dre że uszy puchną" Ciężko mi się czyta odpowiedzi pod tym postem. Może czas na poradę specjalisty? Ty potrzebujesz pomocy i syn ewidentnie też. Pewnie się starasz, wychodzisz z siebie, a to nie wystarcza. Można się zajechać. I z tego co czytam to rozumiesz też, że syn tu nie jest największym złem świata. Może trudno Ci w to uwierzyć ale rozumiem przez co przechodzisz. Nie bez powodu wpisałam dzi św google: "sfrustrowana matka"... Trzymaj się i daj sobie pomóc

Bedzie lepiej, musza dzieci troche podrosnac. Trzeba zeby zacisnac. Starsze dzieci razem sie bawia, a rodzic ma spokoj. Serio!

14:39 jeśli dzieci mają jakieś zaburzenia i nie są zdiagnozowane i odpowiednio leczone to nie będzie lepiej tylko gorzej. Jeśli z dzieckiem jest wszystko ok to zeczywiscie z reguły taki maluch wyrasta i jest spokój... Względny spokój bo każdy wiek rządzi się swoimi prawami ;). Ale jeśli z dzieckiem od dłuższego czasu niema kontaktu nic do niego nie dociera to może warto to sprawdzić.

Czy słyszalyscie kiedyś o dzieciach indygo?? To właśnie są te dzieci o których piszecie. Polecam zapoznać się z charakterystyką.

Czy słyszalyscie kiedyś o dzieciach indygo?? To właśnie są te dzieci o których piszecie. Polecam zapoznać się z charakterystyką....

Wspolczuje Ci bo ja mam to samo tylko ze moj syn ma 13 miesięcy i od dwoch miesiecy sam chodzi . Chce mi sie plakać , czasami juz mu pozwalam polatać z niedozwolonym przedmiotem bo mam.dosyc sluchania krzykow , łeb mi dosłownie pęka. W dodatku od urodzenia budzi sie kazdej nocy 3 razy i nic ma to.nie mogę zaradzić a próbowałam wszystkiego. Zabawki w ogole go nie interesują, nie mogę przy nim zrobić nic, wszystko przerwaca i demoluje. Ja np myje zęby, twarz a on zdąży wyciagnac polowe rzeczy z szafki .nic nie moze byc w jego zasięgu wszystko złapie. A na spacerach jest nieznośny , pręży sie chce wychodzic z wózka i chodze zgięta w pol za nim bo idzie i zaraz siada na chodniku i jak go stawiam na nogi to krzyczy a jak chce dac do wozka to dostaje spazmow . A mi sie robi slabo jak tak ciagle wstaje i kucam . Tragedia. Kocham synka ale juz czasem opadam z sił

To dziecko ma dziś 10 lub 11 lat........ Patrzcie na daty......

19:37 to złap smroda i do domu zanieś. Co to za spacer jak ty się umeczysz jak niewiadomo kto. Jak się drze to niech się drze. Przejdzie mu. Słuchawki na uszy załóż :)