czy to juz choroba psychiczna?

mam 25 lat. wciaz wydaje mi sie, ze cos jest ze mna nie tak. nasilalo sie to w ciagu roku a dzis jest chyba dzien najgorszy ze wszystkich. otoz moim problemem jest to , ze wydaje mi sie ze mam jakas chorobe psychiczna.. byc moze brzmi to smiesznie.. juz w liceum nie mialam latwo. tzn bylam lubiana, jednak bylam wiecznie miedzy mlotem a kowadlem. kazdy chcial mnie dla siebie, po czym jak tylko nie bylam z ta osoba, to bylam obgadywana itp.. bylo mi bardzo ciezko.. teraz z kolei, (w wielkim skrocie) wydaje mi sie ze wciaz ktos czegos ode mnie chce.. ze jesli nie obgadam meza znajomej, w towarzystwie gdzie wszyscy wieszaja na nim psy, to mnie obgadaja. jestem jak choragiewka, a przeciez to nie prawdziwa ja!! jak ktos idzie po ulicy i powie cos i sie zasmieje, to od razu wydaje mi sie ze to na moj temat, mimo ze nie znam nawet tych osob. boje sie ze wroca znajomi z przeszlosci, z ktorymi zerwalam kontakt (z tymi z liceum) bo wiem ze nie mieli na mnie dobrego wplywu. czasem nawet boje sie wyjsc z domu, a wstydze sie powiedziec o tym narzeczonemu, bo to przeciez dziecinada!! nie wiem co mam robic, nie chce mi sie wychodzic z domu, moje kolezanki to wredne jedze, mam pare cudownych, ale sa daleko.. nie wiem naprawde.. tak chcialam sie wygadac moze chociaz to mi ulzy

Może to być nerwica. Nie jest chorobą psychiczną, ale warto byłoby, żebyś skonsultowała się z psychologiem.

tak to choroba idz powies sie na klamce bo nic ci nie pomoze

od dziecka bylam osoba nerwowa, mam liczne nerwobole.. lubie czasem nawet wypic zeby nie pamietac.. a na psychologa nie mam pieniedzy..

Na chorobę psychoczną to raczej nie wygląda. Mozesz udac sie do psychologa na rozmowe, on pomoze ci uporzadkowac w umysle pewne sprawy, sytuacje. Moze po prostu zacznij byc soba, nie reaguj na to co wymagaja od Ciebie inni, rob to co uwazasz za sluszne, a zarazem to- co nie bedzie ranilo inne osoby. Moze zmiana otoczenia tu by pomogla? Porozmawiaj rowniez z narzeczonym czy inna zaufana osoba.

przykra sprawa.. po prostu panicznie boisz sie opinii innych.. wiem ze latwo powiedziec miej to w dupie.. kobieto masz 25 lat, narzeczonego.. na pewno jest wiele rzeczy ktore ulatwilyby Ci kontakty z ludzmi, ktorzy sa w porzadku, uwierz swiat jest naszpikowany zlem, ale nie caly swiat.. ja bede trzymac za Ciebie kciuki i pamietaj.. RODZINA!! w rodzinie sila a nie w becwalach, ktorzy sami zapadna sie w swoim gówienku! pozdrawiam!

Możesz spróbować z państwowym. Lekarz rodzinny da Ci skierowanie.

nie wiem, ale psycholog to chyba naprawde jedyne wyjscie.. boje sie przeszlosci.. tego ze wroca zle osoby, tamci zli ludzie, ktorzy sprawili mi tyle bolu.. wiem ze teraz jestem dorosla osoba, mam 25 lat, powinnam stawiac na rodzine i zycie z nimi, ale przeszlosc nie daje mi od siebie odpoczac, moje bledy i rzeczy ktorych nie zrobilam bo nie mialam odwagi, teraz przez to stara baba a boi sie rzeczywiscie opinii innych..

troche wiary w siebie! jedyna rada

sprobuje z panstwowym wobec tego, dzieki :]

psycholog, to nerwica lekowa jak na moj gust

chora raczej nie , bo piszesz z sensem i zdajesz sprawe sobie ze cos ci dolega . Chory psychicznie nie zdaje sobie z tego sprawy . Raczej mozesz miec jakas naerwice czy zaburzenie , ale nie nazwalbym tego choroba psychiczną