raz poronilam i co dalej?

Witajcie. Chcialabym sie dowiedziec, jak to jest z Wami. Bo u mnie nie za ciekawie... 02.01.2008 poronilam swoje pierwsze, najkochansze dzieciatko. Mialo 13 tygodni. Dodam, ze bylam te 13 tyg po slubie :) Swiat sie zawalil, nie mialam ochoty na nic... Trzy miesiace wyjete z zyciorysu... Na poczatku lekarz zalecil mi odczekac pol roku przed nastepnymi staraniami. Pozniej problemy z praca. Same dobrze wiecie, jak to jest. A teraz zbliza sie okres, gdzie juz nie bedzie wymowek. Sytuacja w pracy opanowana. Czas zaczac sie starac... I tutaj zaczyna sie problem. Z jednej strony szalenczo chce byc mama. Z drugiej jednak, panicznie sie boje, ze drugi raz gdyby sie cos stalo nie przezyje tego... I wlasnie ten strach mnie paralizuje... Czy Wy tez tak macie? Czy tez jest Wam tak ciezko?

Ja Ci powiem tylko tyle że ja miałam taką sytuacją i od tamtej pory nie moge się zdecydować nadmienię tylko że minęło już 9 lat.

poronilam 2 lata, byla rozpacz, zal, pozniej strach przed kolejna ciaza... teraz trzymam na rekach 5 kg szczescia -2miesieczna coreczke... Porob badania przed staraniami i znajdz lekarza gin ktoremu zaufasz... POWODZENIA

ja poronilam dwa razy. moje dwa aniolki mnie opuscily... ale nie poddaje sie! teraz jestem w 21 tygodniu i walcze zeby wszystko bylo ok! wierze ze sie uda! Tobie życze powodzenia i nie zalamuj!!!! bedziesz szczesliwa mama!!!

a jaki powod byl poronienia? zaczelas krwawic?

Dwa lata temu poroniłam... Później miałam straszne obawy przed kolejną ciążą. Strasznie się bałam, zwłaszcza, że nie wiem jaka bła przyczyna mojj straty, a lekarzy na których trafiałam byli conajmniej dziwni...Żaden nie powiedział mi w którym tygodniu jestem, nikt nie załozył karty ciąży i nie poinformowano mnie, że ciąża jest martwa:( A teraz jestem w 18 tygodniu ciąży :D z dzidziusiem wszystko jest OK :D I mam nadzieję, że nadal tak będzie i urodzi się zdrowiutki :)

urodzilam wspaniala dwójke. Nawet nie odczekalam, wpadka byla.

są teorie, że pierwsze dziecko trzeba poronić ( moim zdaniem "lekka" przesada) ja również poroniłam w kwietniu tamtego roku. lekarze w szpitalu "załatwiali" wszystkie poraniające taśmowo. nic miłego. we wczesnej ciąży oni sami tak do końca nie znają powodu dlaczego. nawet ostatnio znalazłam wypis ze szpitala "ciąża obumarła" i zaczęłam ryczeć jak głupia. Parę dni temu zobaczyłam dwie najpiękniejsze kreski na świecie i też się boję, ale kto nie próbuje ten nie ma. trzeba się przełamać. :)

natura jest taka,że eliminuje wadliwe zarodni i dzieciątka które źle się rozwijają...ale gdy ja poroniłam nie dochodziło to do mnie,zastanawiałam się dlaczego akurat ja...tak bardzo chciałam tego dziecka i długo się o nie staraliśmy. Po zabiegu dopiero dotarło do mnie,że tego dziecka już nie ma...płacz,smutek...zaszłam w kolejną ciąże i nawet się tego nie spodziewałam,było to zanim dostałam pierwszy okres po łyżeczkowaniu,byłam na badaniu krwi i gdy szłam po wyniki bety myślałam,że z nerwów się wróce do domu i wyników nie odbiore. Gdy już miałam je w ręce bałam się na nie spojrzeć nawet,a gdy zobaczyłam,że jestem w ciąży to nie wiedziałam czy mam się cieszyć czy płakać...najgorsze były tygodnie w których czekałam na to aż zobacze bijące serduszko,potem przyszedł kryzys jak zbliżał się ten tydzień w którym straciłam poprzednie maleństwo,ale było dobrze. Żyje z wizyty u lekarza na wizyte i nawet nie wiem kiedy minęło tyle tygodni,nasz maluszek rozwija się doskonale,pięknie przybiera na wadze i pięknie rośnie,tak dobrze,że jest 5 dni do przodu niż powinien być w stosunku do wieku wg OM (a miałam 37 dniowy cykl) Ale nadal są chwile,że wspominam...i jeśli urodzę w terminie to 24.10 będę najszczęśliwszą matką na świecie :) :) :) :) :) :)

powodzenia

Ja poroniłam dwoje ,jedno po drugim, a dzisiaj cieszę się patrząc na 15 sto miesięcznego synka jak rośnie i bantuje:D Wiem co czujesz,znam ten strach i tą okropną,paraliżującą obawe podczas ciąży,aby tylko było wszystko dobrze,aby dziecko urodziło się całe i zdrowe.Musisz być mocna,wyciszyć się i będąc DOBREJ MYŚLI!!! starać się o dzidzie.Zyczę powodzenia