przeszła mnie taka myśl

by odejść, zostawić go, wrócić do Polski, tam złapać jakąś pracę i zacząć wszystko od nowa mam dość wszystkiego, jestem tu taka samotna, żadnych koleżanek, takich wiecie-od serca z którą mogłabym pogadać (najlepsza przyjaciółka w Polsce, inne bliskie koleżanki też) rodzina daleko:( moi kochani siostrzeńcy :( nie mam szans tu na pracę w zawodzie a z drugiej strony.. kocham go tylko, że mam już dośc podstawiania mu kubeczka z herbatą pod nos, ciągłego sprzątania (chyba powinniśmy razem się tym zajmować?) sprzątania skarpet, które zostawia na podłodze gdy sprząta mam dość tego, że miał 3 dni wolnego i caaaaaałe! spędził je przy komputerze grając w herosów, od 7 rano do 23, nawet obiad jak zrobiłam to jadł grając, przychodziłam do pokoju siadałam przy nim, chciałam chociażby pogadać a on sie wkurza bo mu w grze nie idzie... nie ma między nami rozmów, nie spędzamy czasu w taki sposó jak zakochani ludzie, nie umiemy już bawić się razem nasze życie polega na tym- przynieś wynieś pozamiataj (ja) siedz w internecie albo graj w herosów (on) + seks jedyna sfera chyba w jakiej dogadujemy się to seks i on mi mówi o dziecku i owszem, chciałabym, ale martwię się, że jak urodzę to ja będę je wychowywać a on będzie cały swój wolny czas poświęcał komputerowi i co tu robic? pracować nad związkiem? czy dać za wygraną i odjechać..