nie wiem, czy kocham..

Jestem z moim partnerem od ponad roku, mieszkamy razem. Jest starszy ode mnie o parę lat. I właściwie ja przez cały ten czas zastanawiam się, czy go kocham. Chyba nigdy nie byłam zakochana, więc nawet nie wiem jak to jest. Mojego partnera uwielbiam, jest najbliższą mi osobą, najlepszym przyjacielem. Gdy widzę, że ma zły dzień, mi od razu również pogarsza się humor. Gdy jest chory, mogę bez problemu poświecić wszystko, aby się nim zająć. Jestem o niego zazdrosna, chciałabym spędzać z nim każdą wolną chwilę, ale.. Często zastanawiam się, jakby to było bez niego. Jakby wyglądało moje życie, gdybym go nie poznała. Poza tym mój partner również nigdy nie powiedział mi "Kocham Cię", chociaż traktuje mnie tak samo jak ja jego, jest w stanie wszystko dla mnie poświecić. Czy to miłość?

Mi się wydaje że Wy się kochacie... tylko nie jestem pewna że w odpowiedni sposób...

a jaki to jest nieodpowiedni a jaki odpowiedni sposób kochania?

Czasem własnie zaciera się gdzieś sposób kochania przyjacielski z partnerskim...

ja jestem w zwiazku i wiem ze nie kocham mojego partnera. bardzo go szanuje lubie i jestem do niego przyzwyczajona ale nie kocham ... ale ktos kiedys powiedzial ze ... milosc przemija a jak ludzie sie szanuja to wszystko bedzie ok ...

Racja! Pozostaje tylko mieć nadzieję, że ta przyjacielska miłość przerodzi się kiedyś w partnerską..

Szacunek jest istotny, racja, ale ja zawsze chciałam przeżyć taką prawdziwą miłość, jak z filmu :)

Podejrzewam że kiedyś ją przeżyjesz... i będzie tak samo melodramatycznie jak w filmie, bo wówczas na pewno ktos ucierpi

Dlaczego myślisz, że ktoś ucierpi?

No jeśli będziesz z obecnym partnerem a z innym przeżyjesz swoja filmową miłość...

ja przezylam prawdziwa milosc ale... tak jak piszecie ktos ucierpial i niestety to bylam ja ... od tek sytuacji minelo juz duzo czasu a ja nadal nie potrafie nikogo tak pokochac jak tego pierwszego ... dlatego teraz patrze na inne atuty szacunek, dobro ogolne faceta ... moze to glupie ale ...