szukam zmian w zyciu

i przepisu na te zmiany, jakiejs pasji, innego kierunku, spelnienia, bo to co bylo wartoscia kiedy mialam 20 lat nie jest juz tak bezcenne gdy sie ma 30. zastanawiam sie o co mi samej chodzi,co mam niby zmieniac-wiem,ale jak? nie ebde przeciez nagle nurkowac wsord raf koralowych skoro nawet plywac nie umiem...

:p

bardzo fajny pomysł - naucz się pływać na początek :) ja się właśnie uczę, rewelacja, tyle radości to daje; no i nawet po to, żeby się przekonać, że w tym wieku MOŻNA :)

ale ja sie boje, nie mam koordynacji ruchu w wodzie i w ogole mnie to przeraza:)

Sluchaj- dla chcacego nic trudnego. moja ciocia- lat 57 wlasnie nauczyla sie plywac... Teraz rpzeplywa ze mna cale jeziora i tą i spowrotem. Takze- no stress, das zrade. Malymi kroczkami dojdziesz do tej rafy. a tak swoja droga- sama bym poplywala wsrod rybek, delfinow i innych stworzen:D

no, to tym większa satysfakcja będzie, jak Ci zacznie wychodzić :) z resztą - jak tam sobie chcesz; ja też się zastanawiam, jak tu wprowadzić coś, co doda smaku życiu; pływanie jest fajne - ale to jeszcze NIE TO;) nigdy nie miałam takiego momentu w życiu, żeby spokojnie się pozastanawiać, na co ja mam właściwie ochotę, tylko zawsze było takie; co ja POWINNAM, co TRZEBA, itd; teraz mam taki moment, że mogłabym zająć się czymkolwiek bym chciała... tylko, nie wiem, czego bym chciała i trudno do takiej wiedzy dojść :) jakbyś doszła do jakichś wniosków konstruktywnych, jak się do tego dochodzi, to, podziel się, proszę :)

ja tez czegoś takiego szukam...pomysły mam na jakieś zajęcia,,,ale motywacji żadnej....nudne to życie jak....

o dokaldnie to jest to- nijakie zycie mi sie wyswietla przed oczami jak nie zaczne dzialac. chyba wlasnie moment na to by sie zastanowic bo od jakeigos czasu jestem ciagle zla,wsicekla,sfrustrowana i niespelniona oraz nie pogodzona sama ze soba. nie zgadzam sie na moj swiat i chce by byl inny. pelniejszy.wiem ze jedynm wystarcza do szczescia chata wiejska i stado kózek ale mnie wlasnie nie... ciagle czegos mi brak. i tez zawsze robie co trzeba i co powinnam- w domu, pracy,w zwiazku. koniec z tym, musze zaczac znow byc SOBĄ i wiedziec o co mi chodzi. nie tylko chodzi mi o to jak zapelnic sobie czas zajeciami,bo to na dluzsza metę jest beznadziejne... nie chodzi o to by jakos przetrwac tylko byc życ.

moze wlasnie naucze sie plywac albo zaczne oswajac sie z woda za pomoca plywania z deska:) moze tez zaczne od szybkich marszow zeby przejsc do biegania ,bo ruchu mam zawsze za malo... chcialabym znalezc swoj sposob na rozwoj i na spelnienie,by nie zalowac i nie myslec ze ''inni maja lepiej,fajniej''

wynudzona - też to znam :) przeczytałam jakiś czas temu, i to jest bardzo sensowne, że nie ma co czekać na motywację, na to że SIĘ ZACHCE, bo tak naprawdę, motywacja pojawia się i narasta PO podjęciu działania, a nie PRZED :) i staram się o tym pamiętać, ale stale zapominam :)