moja siostra boi sie, ze nie poradzi sobie z dzidziusiem

witam. Moja 30 letnia siostra od kilku miesięcy strała sie wraz z partnerem o dzidziusia. Teraz jest w 2 miesiącu, oboje bardzo się cieszą, ale moja siostra osttanio zaczeła mówić o swoim lęku przed wychowaniem maleństwa. Nigdy wcześniej nie opiekowała się niemowlakiem i boi się, że nie będzie potrafic tego robic. oczywscie wspieramy ja cieplymi słowami, ale przydałaby sie jkas madra lekura na ten temat. moze mozecie cos polecic??

zadna lektura:-) kazda z nas na takie obawy to naturalna sprawa,ja podobnie,nie mialam stycznosci z maluchami,nie wiedzialam jak przewijac,co obic w ogole jak dziecko zaplacze ale niech siostra uwierzy ze to wszystko przyjdzie samo z siebie,jak tylko urodzi jej instynkt bedzie wiedzial co i jak robic napewno:-)

tak też każdy jej mówi, ale ona dalej się tym niepokoi. wiem, ze sa jakies fajne ksiazki na temat pierwszego maciezynstwa, ale chcialabym by ktos cos polecił. bo jednak mada ksiazka, to wiekszyautorytet niz przyszła 21letnia ciocia:)

prosze sie nie podszywac

Tak, tak wszystko przyjdzie samo, samo się nauczy bo wraz z narodzinami dziecka ją oświeci ;) Ja dzięki takim głupim gadkom zostałam sama z dzieckiem kompletnie nie wiedząc co trzeba z nim robić. W efekcie teściowa musiała się do mnie wprowadzić, syn miał odparzenia i ciągłe kolki - z mojej winy bo nie umiałam się zająć dzieckiem. Jeśli się boi niech zasięgnie rady jakiejś obeznanej w temacie matki a najlepiej położnej ;)

Moja siostra jak rodziła pierwsze dziecko miałą 28 lat i też tak histeryzowała i rady wtedy moje był na nic bo kiedyś w nerwach słyszałam że co moge wiedzieć mając 17 lat. Jak urodziła to instynkt podpowiadał jej co ma robić, teraz chłopiec ma 5 a dziewczynka 8 misecy i o nic siostra sie juz nie obawia.

dddddddddddddddddddd - to nie jest aż tak straszne, zajmowałam się 4 miesięcznym dzieckiem i 4,5 latkiem na raz przez weekend kiedyś to nie jest to bardzo skomplikowane. Opieka nad noworodkiem chyba też nie. Nie róbcie z siebie cierpiennic.

To nie jest robienie z siebie cierpiętnic tylko walczenie ze stereotypami matki polki która wraz z poczeciem dziecka zostaje oświecona świetlistymi promieniami z nieba i wie jak zajmowac się dzieckiem. Ja nie umiałam zajać się dzieckiem bo nikt mnie tego nie nauczył. Równie dobrze mozna zrezygnować z nauki szkolnej skoro człowiek to taki samouk według was. Po co ma marnowac czas w szkole na pisanie i czytanie skoro w domu go samo oświeci gdy przyjdzie czas?

Ja myślę że matki przesadzają, nie mam dzieci i mi sie nie spieszy ale jak zajmuje się dziećmi siostry to te odruchy tak naturalnie mi przychodza mimo że nie jestem matką.

nie ma co zbytnio polegac na swoim instynkcie bo on nie zawsze podpowiada najlepsze rozwiazania...dobrze jest sie jednak oprzec na jakiejś fachowej wiedzy z książek (oczywiscie nie przesadzac i w tę stonę i nie wychowywac w 100% podrecznikowo swoje dziecko).

Ciepłe słowa to za mało. Dla niej potrzeba fachowej wiedzy i doświadczenia. Dobrze by było aby mogła sobie poćwiczyć na jakimś dziecku, poprzebywac z nim. Sama wiem po sobie że w moim przypadku poszło to wszystko opornie. Gdyby nie położna która była znajomą mojej mamy to by było kiepsko, bardzo kiepsko. Nie miałam pojęcia co robić gdy dziecko płakało, nie umiałam powiedzieć nawet dlaczego płacze. Przedtem nie miałam kontaktu z dziećmi, nigdy się żadnym nie zajmowałam, nie opiekowałam a nawet nie rozmawiałam. Do dziś mam jakieś poczucie winy, że nie byłam przygotowana na to, że może to było narażanie dziecka na jakieś przykrości.

Trcohę mnie śmieszy jak słysze wychowywać z książką. Widze obrac gdzie dziecko płacze z brudna pielucha a matka czyta ksiazke i wsyztsko wykonuje wedlug instrukcji. Ludzie zdać sie troche na spontanicznosc.

o podrecznikowym wychowywaniu ale jednak dobrze o pewnych rzeczach poczytac, poradzic sie doswiadczonych osób a nie iść na spontan bo potem wychdza rozne rzeczy - a to matka narzeka, że dziecko chce non stop na rece, a to że nie chce spac samo, a to znów nie chce butelki itp. A tego wszystkiego mozna by uniknąć gdyby oprocz wlasnego instynktu kierowac sie tez zdrowym rozsądkiem!

No chyba lepiej juz korzystac z książkowych instrukcji niż usiąść z dzieckiem i płakac razem przez pół dnia bo nie wiadomo co robić. Zreszta tu nie chodzi o kurczowe trzymanie się jakichś instrukcji a o jakąkolwiek wiedzę, nakierowanie co robić w poszczególnych sytuacjach. A tego bez praktyki albo teorii nie będzie się wiedziało.

twoja siostra nie miala kontaktu z zadnym dzieckiem...dziwne to troche.poza tym nie sadze zeby jakas kobieta zgodzila sie zeby ta twoja siostra ,,cwiczyla,,na jej dziecku macuerzynskie odruchy ubieranie itd...zgadzam sie ze zdaniem powyzej.

nie polegała na tym instynkcie.

Wiem ze to będzie narzekanie niczym matki polki, ale jak kiedyś radziły sobie kobiety jak książek takich nie było? W polu nawet rodziły i nikt nie czytał jak.

zastosowac cos w praktyce to najpierw trzeba poznać teorie.:P

*Iga* Trcohę mnie śmieszy jak słysze wychowywać z książką. Widze obrac gdzie dziecko płacze z brudna pielucha a matka czyta ksiazke i wsyztsko wykonuje wedlug instrukcji. Ludzie zdać sie troche na spontanicznosc.

Moja siostra nie ćwiczyła na żadnym dziecku, samo jej to przyszło. Ot tak poprostu, ja jak zobaczyłam jej synka po raz pierwszy to nie bardzo chciałam go brać na ręcę potem jak urodziła córeczkę to cały czas bym chętnie sie nia zajmowała bo o 4 lata starsza jestem juźż:)))))

Ale czemu ty się tak uczepiłaś tych książek? Coś masz przeciwko książkom? Kiedyś wiedzę przekazywano słownie, mówiąc, opowiadając. A teraz jak się czegoś dowiedzieć skoro jedna i druga 'doświadczona' matka zamiast komus coś wytłumaczyć czy pomóc zbywa słowami że wszystko załatwi spontaniczność? Książki nigdy nie odmówią dostępu do wiedzy w przeciwieństwie do ludzi.

na spontaniczność a nie calkowicie! chyba jest roznica! Ale jesli chodzi o psychikę dziecka to wolalabym wczesniej cos na ten temat poczytac a nie testowac "uda sie czy nie", i nie tylko dla dobra dziecka co dla siebie by uniknąc problemów na przyszlosc.

pytania mamusiek i odpowiedzi na nie to jednak wolę poczytać fachową literaturę bo czasem jak sie czyta topiki na tym forum to włos sie na glowie jeży.:O

trochę zdać sie na własny instynkt i trochę na wiedzę z książek, poradników itp. Nie ma co na siłę udowadniać sobie i innym, że skoro jestem matką to tylko ja wiem wszystko najlepeij odnosnie dziecka.

do iga,co innego opiekowac sie czyimis dziecmi a co innego swoim malenstwem.a to,ze kobieta obawia sie czy da rade,wedlug mnie kazda sie troche boi.takie obawy sa normalne,ja mialam tak samo .po urodzeniu dziecka wszystkie straszki mijają.nie ma sensu od razu pisac,ze robi z siebie cierpietnice.

oczywiste to nie byłoby tych setek topików na forum dotyczących wychowywania dzieci.:P

Gdyby było wszystko takie oczywiste to by w ogóle takie słowo jak EDUKACJA nie istniało. Ludzie robią wielkie problemy jak lekarz nie ma 10 dyplomu, jak nie przeczytał setnej książki bo jest wtedy NIEKOMPETENTNY a kobieta nie ma nic przeciwko że matka nie ma żadnej wiedzy, nawet pół dyplomu i pół przeczytanej ksiażki za sobą.

te topiki to bardziej mamusie czytają dla zabicia czasu na oczekiwane rozwiązanie i z ciekawosci,a przy okazji zawsze dowiedza sie czegos nowego.ale bez sensu jest robic cos bo tak jest napisane w ksiazce.mozna poczytac owszem ale nie wyobrazam sobie,jak wyzej dziewczyny pisaly,100 razy dziennie przy kazdym malutkim problemie zagladac do ksiazki.troche checi i wyobrazni potrzeba.

bo jak ktoś przychodzi do mnie z jakimś dzieckiem to kompletnie nie wiem co mam z nim robić. Nawet nie umiem go nijak zabawić a co dopiero jak bym miała je karmić, przewijać czy kąpać. Raz widziałam koleżankę jak kąpie swojego niemowlaka i wydawało mi się to nie lada akrobacją. Jedną ręką podtrzymywała całe dziecko (co już jest dla mnie niewykonalne) a drugą ręką je myła. " twoja siostra nie miala kontaktu z zadnym dzieckiem...dziwne to troche.poza tym nie sadze zeby jakas kobieta zgodzila sie zeby ta twoja siostra ,,cwiczyla,,na jej dziecku macuerzynskie odruchy ubieranie itd...zgadzam sie ze zdaniem powyzej." Ale tu nie chodzi o to żeby ona ćwiczyła na cudzym dziecku tylko o to żeby się mogła przyglądać jak ktoś inny się nim zajmuje i uzyskać jakieś normalne rady. Bo jak czytam te czasopisma w stylu "Mama i dziecko" czy te mądre książki to nic się nie da z nich nauczyć, bo widzę że tam piszą o wszystkim, o etapach ciąży o tym co się dzieje biologicznie z organizmem kobiety, no o różnych naukowych pierdołach tylko nie o podstawowych sprawach typu jak karmić, jak przewijać, jak kąpać, jak się zachowywać gdy dziecko zapłacze, jak to odbierać. Doradzą owszem jakie witaminki przyjmować, jakie kremiki na rozstępy, jaki szamponik użyć ale nie napiszą mi jak tym dzieckiem ręcznie operować podczas kąpieli. Albo dadzą mi jakąś reklame laktatorów czy jakichś innych nakładek a nie napiszą do czego to służy w ogóle. Także te wszystkie mądre pisma i książki to o dupe rozbić.

bo my kobiety jestesmy stworzone do bycia matkami i przaychodzi nam to instynktownie.przynajmniej wiekszosci,nie rozumiem jak mozna nie dac sobie rady w opiece nad wlasnym ,dlugo wyczekiwanym maluszkiem.