chyba jestem bucem, buuuuuu

Jak przestać nim być??????? Już taka jestem bucowata. Tzn. małomówna, zarozumiała, mrukliwa, nietowarzyska, zamknięta w sobie, sztywniaczka, nie umiejąca się zachować ani normalnie rozmawiać z ludźmi, stroniąca od ludzi, a gdy ktoś ma inne zdanie niż ja to odczuwam to jako atak na moją osobę. NIe chcę być taka!!!! Ale taka jestem. Taki mam charakter i już. Nikt mnie nie lubi. I ja też zaczynam nikogo nie lubieć. NIkomu na mnie nie zalezy i vice versa. A w życiu prywatym nie potrafię się otworzyć na tyle drugiej osobie by stworzyć z nią związek. I szybko się wszystkim nudzę. Chyba sama jestem nudna i nic ciekawego nie umiem komus dać. Jestem nic nie warta. Powinnam już chyba nie żyć

?

po jakims traumatycznym przezyciu?

c jak chcesz, wyskoczyc na browar np. albo likier?

byle skutecznie

moze nie jest tak zle, moze sobie wmawiasz?

Odkąd chodziłam do średniej szkoły. Wtedy chyba znielubiłam to słowo bo dokładnie ono pasuje ono do mnie. Nie lubię go i jak ktoś w moim towarzystwie nazwie kogoś bucem, zawstydzam się i okropnie się czuję, bo według mnie to jest obraźliwe i ja takim bucem niestety jestem. A tak w ogóle to teraz też mam doła jak nie wiem co

?

od zawsze tak masz czy moze po jakims traumatycznym przezyciu? od traumatycznego przezycia - bycia wychowana przez pare idiotow

Mam straszny charakter. Sama nigdy ręki nie wyciągnę do innej osoby, nie potrafię zagadać, by nawiązać jakąs znajomość nie mówiąc już o przyjaźni. Zawsze czekam aż ktoś inny zrobi pierwszy krok. jestem już tym zmęczona. Moje znajomości sprowadzają się do tego by brać z nich jakieś korzyści. Nie jestem bezinteresowna. Jak chcesz się ze mną zaprzyjaźnić?

z małopolski, bo tu nazwa buc, to gorzej niz chuj

tez taka jestem, każdemu to przeszkadza, każdy chce mnie zmienić, a ja mam to gdzieś :) każdy chce żebym się integrowała z grupa na siłe, nie była taka poważna. ale co mnie to? ja się nie chcę przymilać, wydurniać tez mi się nie chce ze wszystkimi. Dobrze mi tak jak jest :) na szczęście w siebie mocno wierzę i sie nie przejmuję :) kiedyś myśle znajdzie się osoba podobna do mnie, z która dopasuję się na resztę życia i która nie będzie chciała mnie zmieniac :)

Nie mam żadnych przyjaciół, pogubiłam się w życiu, nie wiem już co jest ważne a co nie. Ratunkuuuu

chcesz?:)

do maritine: masz dobrze że wierzysz w siebie. Bo ja nie i za wszelką cenę musze się pilnować i być grzeczną dla wszystkich bo by mnie znielubili. zresztą czuję że niedługo to nastąpi bo dłużej tego ciśnienia nie wytrzymam i wybuchnę

to mnie ratuj, ciekawe jak? Jakimś głupim żartem?

zaprzyjaznic.

normalna rozmowa.

tak normalnie? przez neta? ciekawe

A kim ty jesteś że chcesz się ze mną zaprzyjaźnić? Masz jakiś interes w tym? Czemu chcesz to robić? Masz jakieś doświadczenia na tym polu? Komuś pomogłeś/ aś?

Jesli choc troche Cie to pocieszy to tez tak mam.

"A kim ty jesteś że chcesz się ze mną zaprzyjaźnić? Masz jakiś interes w tym? Czemu chcesz to robić? Masz jakieś doświadczenia na tym polu? Komuś pomogłeś/ aś?"- i to blad, ze we wszystkim weszysz interes i naskakujesz odrazu na rozmowce;) pomyslalas ze mozna sie przyjaznic bezinteresownie, ot tak, dla samej przyjazni?

doswiadczenia mam, owszem, z zycia:)

zreszta czym sie przejmujesz, nie kazdy musi byc dusza towarzystwa:)

pesymistka?

Nie dąże do tego by być duszą towarzystwa, tylko żeby mieć choć jedną osobę z którą mogłabym pogadać bez wysiłku, z przyjemnością. A ja z każdym się męczę. Jestem taka sztywniaczka

przypadkiem widac, zdechniesz tak jak zyjesz beznadziejnie

nieprzystosowana spolecznie, dawniej takie osoby szly do zakonow jak eremici na ten przyklad. Tam w ciszy kontemplowali boskie dzielo. Jesli masz takie mozliwosci tez to uczyn. Zrobisz dobrze swiatu i sobie:)

:)