ZADZIWIONA WŁASNĄ TĘSKNOTĄ

Znam 1,5 roku - poznali nas przyjaciele, którzy mieli nadzieję, że stworzymy fajną parę: On 32 - letni kawaler chodzący własnymi ścieżkami, ja 25 - letnia dusza niepokorna, "świeżo" po rozstaniu. . Spotkaliśmy się kilka razy na czymś w rodzaju "randki", a później zostaliśmy... kumplami, takimi serdecznymi, którzy czasem do kina wyskoczą, przenocują u siebie itp. Na początku z jego strony były próby "uwodzenia", ale dystansowałam go na tyle skutecznie,że dał spokój... Teraz wyjechał na kontrakt do Arabii, a ja... tęsknię jak głupia i mam wrażenie, że zabrano mi najważniejszą osobę w życiu... nie tęskniłam tak za żadnym facetem, a on jest przecież kumplem... chyba...

upup

a on też tęskni ?

wczoraj napisał, serdecznie, ale tak jak zawsze - jak kolega. Nigdy nie szczędziliśmy sobie wyznań typu: "jak dobrze, że mogę spędzić z tobą wieczór", "dobrze mieć kumpla takiego jak Ty" itp. Jednak zawsze pojawiało się słowo "kumple" - tęsknić jak kumpel, brakuje mi Ciebie jak kumpla itp. I teraz slowo "tesknię" może być zbyt "wyświechtane", normalne, nierobiące wrażenia...

co Ci szkodzi