Ofiara anoreksji

Temat anoreksji był za pewne poruszany nie jeden raz nie tylko na tym forom ale i na wielu innych. Uważam jednak że jest to na tyle ważny problem i co gorsze zbierający coraz więcej ofiar, że trzeba o nim mówić i pisać jak najczęściej. Sama znam osobę która boryka się z tą chorobą już od kilku lat. Jej problem zaczął się dosyć niewinnie (jak to zazwyczaj bywa) i nikt nie przypuszczał że to tak daleko zajdzie. Ostatnio czytałam pewien tekst w którym autorka, podała jako główny problem anoreksji, samotność (do przeczytania na http://www.ithink.pl/artykuly/styl-zycia/zdrowie-i-uroda/samotnosc-suplement-anoreksji/ ). Do pewnego stopnia mogę się zgodzić z autorką, jednak nie można wrzucać wszystkich do jednego worka. Moja koleżanka miała chłopaka który kochał ją nad życie. Wiecznie jej powtarzał jaka jest piękna i że nie musi się odchudzać a wręcz przeciwnie. Miała dużo znajomych i bogate życie towarzyskie. Trudno więc ją określić jako osobę samotną. Skąd więc u niej się to wzięło? Jak zwykła dieta przerodziła się w wyniszczającą ciało i dusze anoreksję? Nie wiem. Staram się ją namówić na terapię, ale póki co nic do niej nie dociera. Może macie jakieś pomysły jak ją przekonać że powinna się leczyć?

Ja nie mam żadnego pomysłu, ale Cie rozumiem, mam w klasie koleżankę, której rodzice otrcie powiedziieli, że ona ma anoreksję. Zreszta trudno tego nie zauważyć jak prawie nic z niej nie zostało... A ona sama nie chce nic z tym zrobić, jeszcze ostatnio krzyczała do mnie, żebym jadła serki wiejskie to schudnę tak, jak ona...

to pies ja ganiał, olejja niech sie wykonczy, za glupote sie placi