CZY MOŻNA TĘSKNIĆ ZA KIMŚ, KOGO SIĘ NAPRAWDĘ NIGDY NIE MIAŁO?

na to sporą część życia...

wszyssssssssssssssstko

Ja niestety tak mam :-(

Mozna. ja tęsknie za Aułą Pugaczową :)

:):):)

możnaaa ja właśnie tak mam i nie potrafie tego pojąć

mozna ... :(

Tak to prawda, można tęsknic za osobą której sie nigdy nie miało i nawet stracic ją... Taki paradoks, ale prawdziwy.

Ja czasem tęsknię za tymi, których sercem i umysłem władam. :)

władasz ich sercem i umysłem dlaczego tęsknisz?? Następny paradoks tutaj.. Może tak naprawdę wcale nie władasz a tak ci sie wydaje ;p

- ja czasem tęsknię za tymi, których sercem i umysłem władam. Nie widzę tu żadnego paradoksu, bo tęsknię tylko za ich ciałem (tylko ciał nie miałam)

Nie zapytasz, dlaczego ciał nie miałam? Nie miałam, bo oni nie zasłużyli ani na moje ciało ani na serce. Żadnemu nie oddałam całego serca, każdemu tylko część - . R.óWN Ą pozostałym. :)

Nie można tęsknić za kimś, kogo się nigdy nie miało. Jeżeli tęsknisz, to miałaś, tylko musisz umieć sobie odpowiedzieć -KOGO - mężczyznę chcącego być dla ciebie kochankiem, przyjacielem, czy zwykłym znajomym?

Skoro na Ciebie nie zasługiwali dlaczego tęsknisz? :> Nie tęskni się byle czym, czymś, co nie jest dla ciebie wazne. Piszesz,że ''Nie można tęsknić za kimś, kogo się nigdy nie miało.'' a wczesniej,że tęsknisz za tymi, których umysłami i sercami władasz. A ja niestety tęsknie, ale nie miałam...

Jeśli można tak powiedzieć- miałam(?) kogoś, kto nie chciał być dla mnie ani znajomym, ani przyjacielem ani kochankiem.

Moja tęsknota jest podyktowana czystą biologią. Strasznie chce mi się seksu a owi mężczyźni fizycznie byli w moim guście.

brać a nie teraz pluć sobie w brodę ;))

Nie szukam sobie kochanków nie nadających się na męża, ale wracając do potrzeby seksu, jestem otwarta w tym momencie tylko dlatego, że nie mam już kontaktu z tymi m. Moje pragnienia nie wykraczają poza sferę marzeń, w których zachowałam pozytywny obraz moich "miłości", natomiast gdybym miała z nimi realny kontakt, musiałabym odrzucić ułudę, przypomniało by mi się wszystko, co złe i chociażby słysząc ich głos dostałabym nieprzyjemnych dreszczy wywołanych przez strach, jaki pojawia się u mnie, gdy mam świadomość, jak obcy jest mi człowiek, któremu chciałam wierzyć i że tak naprawdę (nauczona doświadczeniem) wszystkiego muszę się po nim spodziewać. To uczucie jest tak paraliżujące, że nie jestem w stanie wykrzesać w sobie nawet odrobiny pożądania,i nigdy nie miałam na nic ochoty dopóki te byłe "miłości" widziałam. Fakt jest taki, że nie mam wcale czego żałować, niestety.