nie wiem co dalej, jak żyć, jak zrozumieć

Witajcie, często tu zaglądam, czytam rady, zastanawiam się i czerpie z tego co piszecie to co "najlepsze" Dziś potrzebuje Waszej pomocy i doradzenia-co dalej Wczoraj rozstałam sie z chłopakiem. Bardzo go kocham, jest moim pierwszym "poważnym" chłopakiem. Takim z którym planowałam przyszłość. A on wiązał swoją przyszłość ze mna. Ale.... Jego rodzice i siostry mnie nie chcą znać, nie chcą zaakceptować, nie chcą poznać. Robią mu pranie mózgu....po którym on ma mnóstwo pretensji do mnie o sprawy, które wcześniej mu nie przeszkadzały. Przez nich zaczął mieć wątpliwości co do mnie.... Rozstaliśmy się. CZY WALCZYĆ o ten związek, z tymi ludźmi, czy dać spokój. Jesteśmy dorośli, po 30tce. Nie ukrywam że boje się samotności Z góry dzięki za rady Pozdrawiam i czekam na wpisy

Wiek o niczym nie swiadczy, jego zachowanie wskazuje na to, ze to ciagle dziecko ... i to w dodatku latwe w manipulacji. Daj sobie spokoj, zwiazek to powinna byc czysta przyjemnosc a nie pretensje o byle co.

nawłasny dom to mozna powalczyc, jeśli mieszkacie z rodzicami to nie warto po co się mećzyć ??

a jak zawalcysz ,wroci ,ale jakie to zycie musiałabys sie wyprowadzic ,gdziesz dalej .zeby nie słuchał"""madrych radd""

czyli to nie ma szans? kurcze........

nikt więcej?

bo facet musiałby w pewnym sensie odciąć się od rodziny. nie mówię o całkowitym zerwaniu kontaktów, ale o tym, że musi określić się po czyjej stronie stoi. rozumiem, ze jego rodzina nie atakuje bezpośrednio przy Tobie, tylko gdy są we własnym gronie. w takiej sytuacji on powinien twardo powiedzieć, że to Ty jesteś dla niego najważniejsza i bronić Cię. jeśli tego nie robi, nie staje za Tobą murem, to nie widzę możliwości utrzymania związku.