dysmorfobia czy brzydactw

Ja sama nie wiem, czy mam dysmorfobie, czy to obiektywna brzydota:]. Wolałabym nie wyrokowac. Generalnie ludzie nie mowia mi, ze jestem brzydka...tz nie pamietam zeby ktos mi to powiedzial, wiadomo, przyjaciele i znajomi mowia mi, ze jestem ladna, ale ja zawsze uwazam, ze mowia to wlasnie dlatego, zeby mnie pocieszyc:]. W swoim zyciu mialam zwiazki i podobalam sie mezczyzna(nie tak zeby w kazdym miejscu ktos mnie podrywal, ale genrelnie nie tak zeby musiala powiedziec, ze nikt nigdy nie zwrocil na mnie uwagi). Mam problem przede wszystkim z tym, ze uwazam, ze gdybym byla inna-czytaj ladniejsza, bylabym szczesliwsza. To ladniejsza znaczy zawsze cos innego-mam okres obsesji za malych ust(wiem, ze inni maja mniejsze, ale pamietam tylko komentarz jednej jedynej kol na temat moich malych ust), plaskich kosci policzkowych, krzywych nog, brzydkiej cery:]generalnie uwazam, ze zadnej wady nie mam mega...ale tez nie mam nic idelanego, skladam sie z malych wad. Najgorsze jest to, ze jak np widze dziewczyne, ktora ma cos ladniejszego od mnie(chociaz inne rzeczy niekoniecznie) to chcialabym byc nia, bo uwazam, ze to ja czyni szczesliwsza:]ze tak moglabym wygladac i nie wyrozniac sie negatywnie z grupy, a teraz sie negatywnie wyrozniam:(:(:(Ostatnio rzucil mnie chlopak i uwazam, ze to przez moj wyglad. Wiem, ze na poczatku badzo mu sie podobalam...caly czas mysle, ze dopiero pozniej przyjrzal mi sie dokladnie:(wydaje mi sie, ze gdybym miala inne kosci policzkowe to by mnie nie zostawil:(. Boje sie czasem, ze ludzie mysla, ze ja mysle, ze jestem ladna, znosna, atrakcyjna...ze sie osmieszam bo tak mysle, ale tak nie mysle i chce zeby to wiedzieli:(. Czy to dysmorfobia? Od kilku tygodniu nie funkcjonuje normalnie, placze caly czas z powodu swojego wygladu.

Idź się porządnie palnij w łep to ci przejdzie!!! niekt¶zy nie mają co jeść, gdzie spać, chorują ciężko....a ty przeżywasz swoje małe wady...strasznie denerwują mnie tacy ludzie zapatzreni w siebie, egoiści....tfu!

Denerwują cię? Chyba nie masz pojęcia, jak bardzo to może oddziaływać na psychikę, gdy czujesz się zupełnie kimś innym w środku a z zewnątrz nie możesz znieść tego co widzisz. Nie chodzi o to, że masz jedną wadę, której nie możesz znieść, tylko nie zadowala cię całokształt. Wygląd jest ważny w naszym życiu i nie zmienimy tego. To, że ktoś ma tego typu obsesję nie świadczy o płytkości czy zarozumiałości, to może przerodzić się w poważną chorobę, poczytaj sobie o dysmorfofobi, nie masz pojęcia co czują chore osoby, więc nie oceniaj ich w taki sposób.