miłość jest posrana

od dłuższego czasu podoba mi się kolega. jakiś czas temu ów kolega wyznał mi, że mu się podobam. było kilka spotkań, podrywy, ale nic z tego nie wynikło. od pewnego momentu traktuje mnie jak powietrze, przechodzi obok mnie jakby mnie nie było. raczej nie rozmawiamy. może byłoby łatwiej, gdybyśmy nie widywali się codziennie. przez pewien krótki czas byłam pewna, że nic do niego nie czuję. ale to znów powróciło i jest gorzej. nie będę przed nikim ujawniać swoich uczuć, już się na tym przejechałam. po prostu nie wiem co zrobić. bo on zachowuje się, jakbym była mu już obojętna, więc głupio wyjdzie jak się przed nim odkryję, a z drugiej strony szczera rozmowa nie zaszkodzi. tylko, że boję się tej rozmowy. koleżanka powiedziała mi przed chwilą, że podobno on jest we mnie 'zakochany jak chu,uj' i że cytuje jego słowa. tylko, ze koleżankę znam nie id dziś i lubię dużo mówić, nie zawsze prawdę. nie będę robiła sobie nadziei. gdybym tylko potrafiła odgadnąć co tak naprawdę do niego czuję, byłoby prościej. gdybym zebrała się na odwagę i z nim porozmawiała. gdybym wiedziała na czym stoję. gdyby on się tak szczeniacko nie zachowywał. zachowuję się jak rozhisteryzowana nastolatka. nie oczekuję pomocy, musiałam to napisać.

z moze zanim sie wywnetrzysz przed nim po prostu zapros go na kawe i ciacho, moze kino, albo cos w tym stylu, i wtedy zobaczysz czy on wogole sie zgodzi, jak domowi zapytaj wprost dlaczego, ale nie musisz od razu z miloscia wyskakiwac, tym bardziej ze sama nie jestes oewna