którego byś wybrała?

Jeśli chodzi Ci o to, że wybieram brzydala który mnie odpycha, do tego głupiego jak but i biednego jak mysz kościelna, który w ogole mi nie odpowiada jako partner - tylko po to by nie być samotną - tak, to jest desperacja (chociaż nie łudźmy się, takich kobiet jest sporo). A to że pojęcie urody jest rzeczą względną... hmmmm.... Tylko poniekąd. Powiedzmy o takiej Monice Bellucci nikt nie powie że jest "szpetna". O takiej Janet Reno nikt nie powie że jest "przepiękna". Są jakieś tam uniwersalne kanony brzydoty i piękna. Co nie znaczy że Bellucci dla każdego jest szczytem piękna (bo ktoś może woleć np. eteryczne blondynki), albo że Reno nie znalazłaby męża (zresztą chyba ma męża). Jesli jesteś z facetem... średnim z wyglądu to przecież sama, obiektywnie przyznasz że taki np. Brad Pitt czy Clive Owen jest przystojniejszy, prawda? Ale spodobał Ci się, z biegiem czasu nawet coraz bardziej - co nadal nie zmienia faktu że jego uroda nie jest ścinająca z nóg, nie jest Twoim wyśnionym ideałem, nie ma perfekcyjnej twarzy i ciała. A nawet jeśli masz takiego faceta to czy wszysko ma ścinające z nóg? Inteligencję, pracę, zarobki itd? Wątpię. I o to mi chodzi. No ale...... zbaczamy z tematu.

żaboKasia mądrze piszesz. Co do tematu, sądzę, iz wieszkosc wybrałaby pana numer C z możliwoscią zdradzania go z panem A.

"numer C" ale jestem kurna inteligentny. :o

numer C, to akurat lubią panowie ;)

brzydal, ktory ma dziewczyne..udowadnia ze wcale taki glupi nie jest..zwlaszcza,ze w dodatku bagaty....jakis brak konsekwencji sie wkradl...?? i co jeszcze to wlasnie "brzydale"najczesciej ujmuja inteligencją kobiety ladne i mądre..

" Twoim wyśnionym ideałem, nie ma perfekcyjnej twarzy i ciała. A nawet jeśli masz takiego faceta to czy wszysko ma ścinające z nóg? Inteligencję, pracę, zarobki itd? " przecież większośc jest przeciętna przysłowiowy pan wiesiek który pracuje jako ochroniarz w dyskoncie, ma żonę 2 dzieci, samochód, małe mieszkanie, regularnie chodzi z kumplami na piwo, ma wąsa i brzuszek i 35 lat

Powiem wam jak wyglądało u mnie. Gdy byłam nastolatką, liczył się dla mnie tylko wygląd i romantyzm. Pieniądze się nie liczyły, bo jak? Nastolatki (przynajmniej za moich czasów tak było) nie myślą o pieniądzach, bo jaki nastolaltek ma samochód i kupę kasy? I tak rodzice utrzymują. No więc.... ważne było, aby miał śliczne oczka, aby pięknie mówił o miłości i fajnie trzymał za rękę. Inteligencja nie była aż taka ważna. Potem gdy przekroczyłam 20-tkę wygląd przestał mieć takie znaczenie. Przyszła Era Pieniądza. Odrzucałam każdego biedaka. Nie wyobrażałam sobie, żeby związać się z biednym facetem. Facet miał być bogaty, mieć samochód, najlepiej swoją firmę. W międzyczasie miałam pociąg do Drani, Złych Chłopców. Pociągali mnie, wydawali mi się interesujący, niebezpieczni, a ja lubię wyzwania. Płakałam, cierpiałam, ale kochałam. Żaden z tych związków się nie udał. Żadnego z tych facetów nie zdołałam zmienić, chociaż myslalam że to się uda. Krzywdzili mnie, a ja nie wiedziałam dlaczego. Oświeciło mnie.... BO WYBIERAŁAM TAKICH!!!! Mając 27 lat dałam szansę facetowi któremu nigdy wczesniej nie dałabym szansy. Z niskimi zarobkami. Wygląd - całkiem ok, chociaż nie jakiś powalający. Typ Miłego Chłopca. I dopiero teraz jestem szczęsliwa. Nikt o mnie tak nie dbał, nikt mnie tak nie kochał. Ja nikogo tak nie kochałam. Ufam mu, dla mnie to jest miłość jak z książki - po prostu bezgraniczna. Wiem, czuję że to Ten. Wiem że z nim spędzę życie. Podsumowując - życie zweryfikowało moje poglądy. Okazało się że nie są ważne ani pieniądze, ani wygląd. Ważne jest to, jaki on jest dla mnie.

BNB nie znam żadnego przysłowia z panem Wieśkiem w roli głównej :D autorko, ja się z Tobą w jakiś sposób zgadzam, ale jednak uważam, że kobieta jeśli nie rzuca się z desperacją na pierwszego, który tylko wyciągnie pierścionek z za pazuchy to jest w stanie znaleźć sobie faceta, który będzie jej się bardzo podobał ( a nie do którego będzie się musiała przyzwyczajać) i który ją urzecze swoją inteligencją no przynajmniej sądzę, że większość kobiet jest w stanie znaleźć takiego, może się mylę

ja bym wybrala tego: http://change.menelgame.pl/change_please/7191807/

Ja miałam z tym zawsze problem i generalnie można mnnie było określić jako desperatkę. Nigdy nie potrafiłam dawać kosza, zawsze sobie myślałam "a może?". Dawałam szansę każdemu - brzydalowi, głupkowi, biedakowi, przystojniakowi, bogaczowi, intelektualiście. Ale wynikło z tego coś dobrego. Dzięki temu że nie odrzucałam nikogo już na starcie - dowiedziałam się czego szukam, a czego na pewno nie chcę. Nigdy nie żałowałam że nie spróbowałam, nigdy nie myślalam "co by było gdyby...". Dowiedziałam się np. że mimo wielkich chęci nie można zakochać się w kimś kto odpycha fizycznie. Nie można dobrze spędzać czasu z kimś kto tylko głupio rechocze, nawet gdy pięknie wygląda. I nie można mysleć przyszłościowo o kimś, kto nie ma żadnych ambicji. I tak szukając, szukając, będąc w związkach krótkich i dłuższych, umawiając się na randki, dając szansę każdemu by dał się bardziej poznać - spotkałam w końcu kogoś kto mi odpowiada pod każdym względem, mimo iż nie jest 100% ideałem. Nie wzięłam pierwszego lepszego. Dokonałam najlepszego WYBORU.