dystans....

bylam 7 lat w zwiazku,pol roku temu to sie rozypalo-byly plany choc nie zbyt czesto omawiane.Mieszkalismy razem przez 6,5 roku,zylismy jak malzenstwo..slub bylby tylko formalnoscia...tak mi sie wydawalo...nagle wszystko posypalo sie w kilka dni-7lat przekreslonych..jakby ich nigdy nie bylo...no trudno-po tym juz sie pozbieralam. Teraz...mam straszliwy dystans do kazdego "zwiazku" w jaki wchodze,buduje mur obronny wookol siebie...choc wcale tego nie chce,samo tak wychodzi... zakochalam sie..raz..zarazpo rozstaniu,niestety szybo to padlo poniewaz nie potrafilam,balam sie mowic o swoich uczuciach(zakluje) ale coz zyje sie dalej.. teraz od miesiac spotykam sie z naprawde swietnym facetem,widze ze on juz kocha,wiem ze miedzy wierszami daje mi o tym znac,widze to w jeo oczach...on juz planuje(pol zartem,pol serio) nasza wspolna przyszlosc.... ...a ja....ja jak zwykle dystans..jednyne co potrafie z siebie wyrzucic to "uwielbiam cie"..i to mi ciezko przez gardlo przechodzi.. ciagle wyszukuje w nim wad,wyszukuje wrecz na sile...boje sie pokochac?pewnie tak..niechce sie bac,samo tak sie dzieje,nie potrafie zrozpiepszyc w mak tego mojego murku... ciagle cos w nim wynajduje nie tak..to ze nizszy gdy zaloze buty na obcasie(chore),to ze mimo ze bardzo dojrzaly emocjolnalnie to i tak jest mlodszy o 4lata(chore),ze czasami zbyt slodki,ze za bardzo sie stara,ze nie zauwaza moich wad,ze podobaja sie mu moje grube uda i sterczacy tylek,ze najbardziej mu sie podobam rano..taka zaspana-wszystko to wydaje mi sie dziwne...moze dlatego ze moj ex tylko krytykowal,zero komplementow... ...sama poprostu niewiem...boje sie zaangazowac czy poprostu nie jestem jeszcze gotowa(kuzwa,jak moge nie byc gotowa...mam 30 lat...) ...tak sie tylko chcialam wygadac...

idz do psychologa bo sie zaraz zleca wszelkiego rodzaju rady, obrazliwe komentarze , nastolatki ktore mysla ze sa nie wiadomo jak madre ;) a przeciez nie tego teraz potrzebujesz. serio - :)