Moje Jakże Trzymające Sens Opowiadanie

I w tedy szepnęłam „Jacobs”. Jego ucho zrobiło się rudo zielone. Jego oczy zastygnęły w dwóch miejscach. Ręce zaplątały się wokół drzewa, którego tak naprawdę nie było. Nagle powstałam i podeszłam do szafki z czerwona nóżką zamiast rączki. Otworzyłam ją i poległam. Moja głowa leżała pod wycieraczką, a duży palec u nogi był w dziurce od klucza. Biedny klucz. Biedna dziurka. … Nagle przyszła mama odziana w czarno-biało-fioletowo-żółto-pomarańczowo-niebiesko-zielony habit, który tak naprawdę miał jeden kolor. Moje zdziwienie było tak duże, że zakluczyłam drzwi palcem. Matka niestety wfrunęła pod sufit niczym papier toaletowy pod natryskiem. Mój Enriqe Iglasjas w postaci Paris Hilton nadal siedział i zastygał. Niestety nie w dwóch, tylko teraz już w dziesięciu miejscach. Nie pojmuje prostoty zastygania w tylu miejscach naraz. Nagle zabolało mnie oko. Mój wzrok zaczął biegać niczym szaleniec z mody na sukces goniący Dolores, żeby się z nią pobrać i oddać jej przez lata zapomniany kawałek zęba, który został niegdyś w jego solono-śmietanowo-truskawkowych pierożkach, które były niczym obiad u jego najukochańszej babci, która oszukiwała go przez 2 całe dni że jest tranzwestytą, a jej prawdziwe oblicze przypomina salutującą hostesse z perskim dywanem na przedniej klacie(ponieważ posiadała jeszcze kilka ukrytych). Jej mąż to był Michael Jackson w postaci anglistycznego Indianina wołającego „OŁOŁOŁO”. I tak oto wyglądał mój jeden z normalnych w Parsywani dni. *** Czytając tą opowieść jeszcze raz, zagruchałam z bólu szczęścia dziobiąc przy tym mój plakat Brada Pita z filmu „Baletnica bez baletków z patelnią porypaną widelcem”.

:D

Fajne ne?

Gratuluję fantazji, jak dla mnie super :)

Pfff hahahahhahah xD Świeeeetne xD

;) He nudziło mi się na infie i napisałam :D

Poruszające. Na szczególną uwagę zasługuje uchwycenie atmosfery, jaka towarzyszy powolnej degradacji umysłu pogrążonego w gąszczu kafeteryjnych topiców. :)

Klimat jak z horrorów kafeteryjnych podszywów;>

co jarasz ale ci szkodzi

Nic nie jaram... Na trzeźwo pisze. Źle ze mną, nie?;) Może to jest objaw świńskiej grypy, która zawładnęła moimi palcami i przelewam z klawiatury na monitor myśli prosiaków w okresie godowym, w którym mylą dziki z ptakami jeleniowatymi przypominające żubry grające w reklamie piwa, śpiewające swoim pomrukiwaniem mix hymnu polsko-amerykańsko-japońskiego? O to trzeba zapytać św. Mikołaja z CSI, lecącego na polsacie pomiędzy Wiadomościami o kolejnych przygodach "Kaczek" i Serialem o uciekającyh psychicznie chorych różowych kenach, których podejrzewają o homoseksualizm. I teraz nasówa się pytanie "Być albo nie być"...

Po prostu wyłącz telewizor i przykuj się na kilka dni kajdankami do kaloryfera, tak aby pilot był poza twoim zasięgiem. :)

Nie to tez nie to. Za dużo książek pewnie. Z rresztą zawszę miałam dużą wyobraźnie;)

Czekam na dalsze opinie.:)

pisanym i nie wiem jak Ty podchodzisz do tego, co tworzysz, ale jeżeli wydaje Ci się, że masz lekkie pióro i fantazję, to się mylisz. Poza tworzeniem bezsensownych neologizmów, nic Ci z tego nie wychodzi. Robisz masę błędów ortograficznych, interpunkcyjnych oraz stylistycznych, co np. mnie razi po oczach. Nie piszę tego złośliwie.

A ja tego nie piszę na codzień. Jak pisałam wcześniej, to był wynik nudy na informatyce. Pierwszy raz taki bezsensceller mi wyszedł. Jak napiszę normalne to wrzucę. He nie bierzcie tego na poważnie;)