Przepraszam, muszę się wyżalić.

Jestem po prostu wściekła!!! wpadłam w furię! nienawidzę swojego wyglądu, na 95% mam dysmorfofobię co uprzykrza mi życie niektórych swoich wad nie potrafię zaakceptować, w dodatku widzę je 100 razy większe niż są przez co nie potrafię być w związku, a mam powodzenie. potrzebuję bliskości, ale się jej boję, bo wstydzę się siebie. ciężko mi na siebie patrzeć, a podobno jestem bardzo atrakcyjna. nigdy nie usłyszałam nic przykrego, od nikogo, wręcz przeciwnie, mnóstwo komplementów. ale w moim mniemaniu to są bzdury i jeszcze raz bzdury! jestem zakochana w mężczyźnie, staram się naprawić co zepsułam już prawie dwa lata i nic mi z tego nie wychodzi! cały czas się łudzę, bo On utrzymuje ze mną kontakt i ciągle chce się ze mną widywać, ale mam wrażenie, że dziś już kompletnie wszystko zepsułam, a już było lepiej! niczego mi nie brakuje, ale moje życie jest nudne, jak flaki z olejem, chciałabym to zmienić, ale mi to nie wychodzi boję się upływu czasu, chorób, śmierci, jak o tym pomyślę, wpadam w ogromny strach, wypieram te myśli ze świadomości niczego w życiu mi nie brakuje, naprawdę, ale ja ciągle jestem niezadowolona i już to mnie doprowadza do furii, bo jestem przekonana, że gdyby moje wady zniknęły, byłabym szczęśliwa, bo tylko ludzie piękni umieją być szczęśliwi przepraszam za ten bełkot, jest żenujący musiałam jakoś wyładować złość:(