Czy jest tu ktos z rodziny dysfunkcyjnej

Ja mam 26 lat, i to ze pochodze z rodziny dysfunkcyjnej strasznie odbilo sie na moim wlasnym zyciu. Nie umiem zblizyc sie do ludzi szczegolnie do mezczyzn, wole samotnosc bo nie wyobrazam sobie wyjawic prawdy drugiej osobie o rodzinnych awanturach itd. Chcialabym sie usamodzielnic a z drugiej strony mam ogromny lek przed opuszczeniem domu a zarazem wyrzuty sumienia! Czy ktos z was byl w podobnej sytuacji?

tu dziennie sa ze 3 osoby w podobnej sytuacji

Ja jestem w takiej sytuacji jak Ty, no może o tyle lepszej, że wyzwalam się z tego. jak chcesz to mogę z Tobą popisać na ten temat.

Chcialabym sie wlasnie dowiedziec czy komus udalo sie wyzwolic spod wplywow i zyc normalnie, czy to wogole jest mozliwe?

też pochodzę z takiej rodziny,usamodzielniłam się i niby pozornie wszystko jest ok, ale tylko pozornie.Podobnie jak Ty nie potrafię stworzyć bliskich relacji z mężczyznami,wolę samotność bo co to się stanie jak ktoś za dużo będzie o mnie wiedział,ogólnie jestem b.zamknięta w sobie,z niską samooceną choć obiektywnie wiem że nie jestem taka do niczego.Jak patrzę w przyszłość ogarnia mnie przerażenie, nie potrafię wyjść do ludzi,odrzucam ich a jednocześnie cierpię z powodu samotności:(totalna masakra.

Da się, ale to nie jest proste. U mnie przełom nastąpił w wikeu 26 lat, zdałam sobie sprawę z tego jak ogromną terrorystką emocjonalną jest moja matka. Nie przyszło mi to samo. Gdy pojawił się w moim zyciu mój obecny mąż, moja córeczka, pojęłam co to miłość, zaakceptowałam siebie, powoli kochac siebie zaczynam i jest mi coraz lżej i wyrzuty sumienia zmniejszają się. Nie jest to proste, ale da sie z tego wyjść i możesz być naprawdę szczęśliwa. Dzisiaj muszę uciekać, ale porozmwiamy jeszcze jeśli będziesz chciała. Jak masz jakieś pytania to napisz, aj jutro odpiszę.