tak bardzo zle, dawno tak nie bylo...

Studiuję 3. rok coś, co kompletnie mnie nie interesuje. Ledwo przechodzę z semestru na semestr. Znajomi jacyś są, ale żadnych przyjaciół. Siedzę w domu, w pustym mieszkaniu, utrzymują mnie rodzice :O Pracowałam w wakacje, ale już nie mam tych pieniędzy. Bycie na garnuszku dołuje mnie bardzo. Zaczęłam szukać pracy, ale mam tak poustawiane zajęcia, że nie mam kiedy pracować, dużo okien, zajęcia późno często. Tak mi wstyd. Tak bardzo, że aż się dziś poryczałam :O Rodzice i dom daleko. A to miasto, gdzie jestem... Nie chcę tu mieszkać. Już nie mogę. Kolokwia się zaczynają. A ja niewiele rozumiem, z tego co studiuję. Dobijają mnie ludzie z kierunku. Ci mądrzy, inteligentni, z pasją do tej dziedziny nauki. Ja mam inne pasje, ale z nich nie wyżyję... Boże, co za dzień.