Jestem bulimiczką.

Od października studiuję. Prestiżowa uczelnia, takiż kierunek. Nowi znajomi, nowe miejsca. Odcięcie od toksycznej rodziny. Ładnie urządzona kawalerka... w której znów zaczęłam rzygać, bo przecież nikt mnie nie pilnuje. Nie mam już do siebie siły :(

to może za cel sobie postaw utrzymanie aktualnie wagi a nie jej zbicie/przytycie

chciałabym tak umieć, ale nie umiem się zmusić do rzygania( ile ważysz?

to może za cel sobie postaw utrzymanie aktualnie wagi a nie jej zbicie/przytycie O ludzie, nie ma to jak nie miec pojecia na dany temat i sie wypowiadac:O

Nie chciałabyś. 174 cm wzrostu, 58 kg. WIEM, że nie jestem gruba.

tylko w drugą stronę. W domu rzygałam ciągle niemal i tak nikt nie zwracal na to uwagi... a od pazdziernika jestem na studiach w innym miescie i mieszkam w mieszkaniu z 2 innymi dziewczynami - i nie rzygam. Nawet jak ich nie ma, to przecież w tkazdej chwili mogą wpaść, bo np. nie będą mieły wykładu. ch obecnosc jest moim lekarstwem i wybawieniem, choc one nawet o tym nie wiedzą... i jest OK :) Spróbuj tego samego, znajdź współlokatorkę. Tak radzę ja - bulimiczka z 3letnim stażem...

Trzymam za Ciebie kciuki! I bardzo się cieszę :) Nie mogłabym mieszkać ze współlokatorką. Zresztą nawet jeśli, jej obecność pewnie za bardzo by mi nie pomagała. Istnieją grypy żołądkowe, zatrucia alkoholowe, kible dworcowe... Chodziłam do psychologa, brałam leki, dawałam układać sobie jadłospisy i napychać głowę pierdołami i nic z tego. Czuję się jak wrak.