O miłość walcz do końca !!!!! Zobacz dlaczego !

Wiem , że będziecie zdziwieni dlatego odrazu na początku zapewnię was że to działo się naprawdę w moim zyciu. Rok 2003 , miałem 16 lat. Pomyslnie zdane egzaminy gimnazjalne promowały mnie do mojego wymarzonego ogólniaka. 1 wrzesień - debiut w szkole średniej. Poznałem kilka osób z mojej przyszłej klasy , w tym Monikę. Dziewczyna prześliczna , jak się później okazało miała niezwykle zdrowe podejście do życia. To skutkowało tym , że w moim sercu pojawiało się z każdym dniem z coraz mocniejszą siłą nieznane mi do tej pory uczucie. Gdy wracając do domu i nie mogąc sie skupić na nauce ( myślałem o Monice ) zrozumiałem że to miłość :) Pech chciał że Monia traktowała mnie tylko i wyłącznie jako kumpla. Bardzo mnie lubiła , zwierzała się zawsze , wyskakiwaliśmy razem tu i tam. Ale to wszystko. Wprawdzie doszło po kilku miesiącach do takiej sytuacji że pocałowała mnie ( byłem w niebowzięty w tej chwili ) ale później nie było już nic :( Minął cały rok ,nadeszły wakacje. Mieszkaliśmy daleko i wyszło tak że nie odwiedziliśmy się ani razu w tym czasie. Każdy dzień bez Niej był dla mnie jakis taki dziwny. Aż dosłownie żałowałem że to nie rok szkolny , wtedy przynajmniej Ją widziałem. Wakacje się skończyły , zaczął się drugi rok szkolny. Na inauguracji mnie nie było , byłem na następny dzień. Nie ukrywam że nie mogłem sie doczekać aż spotkam Monię i powymieniam się z Nią wrażeniami z wakacji. Kiedy Ją ujrzałem dosłownie zeszło ze mnie powietrze. Wszystko dlatego że trzymała się za rękę z pewnym chłopakiem. Gdy po chwili sie pocałowali zrozumiałem że teraz już spadnę na dalszy plan. Wściekłość i bezradność totalna. MIjały miesiące , nasz kontakt ucinał się. W pewnym momencie - już III klasa prawie dosłownie nie rozmawialiśmy już ze sobą. Ona była zapatrzona w Piotrka. Nastepnie matura , koniec roku szkolnego i koniec. Wybrałem się na studia. Monika nie. Nigdy Jej już nie widziałem. Minęły dwa lata. W październiku rozpocząłem trzeci rok studiów. Nagle zobaczyłem na uczelni Monikę. Podszedłem , zagadałem i dowiedziałem się że właśnie zapisała sie na studia. Jednak chwilę potem przyszedł Piotrek i odeszli oboje.Następnego dnia dowiedziałem się że Piotrek był coraz gorszy dla Moni ,staczał się na dno. Zaczął pić , cwaniakować. To słyszałem od Jego kumpla. Jakieś 3 tygodnie temu wracałem do domu z siłowni. Był późny wieczór. Szedłem sam leśna drogą. Nagle usłyszałem kłutnię , zaczaiłem się aby zobaczyć z ukrycia co się dzieje. Po głosie rozpoznałem że to Monika i Piotrek. W pewnym momencie uderzył ją , nie wiele myśląc podbiegłem zza tyłu do Niego , złapałem za szyję i powaliłme na ziemię. Z całej wściekłości wlałem mu tak że z trudem sie podnosił. Monika stała przerażona ale po chwili była po mojej stronie. Piotrek gdy wstał złapał kij i chciał mnie uderzyć , instynktownie uniknąłem ciosu schylając się po czym złapałem go za rękę i znowu spuściłem mu manto. W końcu uciekł ze strachu. Monika podziękowała mi , przytuliła mnie i powiedziała że żałuje że nie ma więcej takich chłopaków jak ja :) Ucieszyłem się :) Znów złapaliśmy dobry kontakt. Dziś wracaliśmy o tej samej porze z uczelni. Zaszliśmy do biblioteki, Monika chciała. Efekt był taki że spóźnieł się na pociąg :d ZAprosiła mnie do siebie, abym nie czekał tyle czasu. Posiedziałem u Niej godzinkę i pomyslałem że wyjdę aby pojechać następnym pociągiem do domu. Chciała mnie zatrzymać ale jednak ja chciałem już iść. Jutro kolokwium a ja nic nie umiem :( Odprowadziła mnie kawałek do furtki. Chciałem się z Nią pożegnać dając jej buzi w policzek. Zrobiłem tak a Ona nagle oróciła twarz i pocałowała mnie w usta. Byłem zszokowany , ale na jej szeroki uśmiech zareagowałem równie uśmiechem :) Po chwili powiedziała mi że nigdy nie spotkała takiego chłopaka jak ja i marzy o tym aby kiedyś takiego jej los przydzielił. Tak szczerze to powiedziała że sie rozpłakałem ze szczęścia. Teraz gdy emocje mi już powoli opadają czuję znowu wielkie szczęście :) Znając życie jutro nie zaliczę tego kolosa bo jak ja mam się teraz skupić na nauce ale co tam ...... jestem szczęśliwy i tyle ! :)

myślicie że wygram literacką nagrode nobla albo chociaz nike?? potrafię łądnie pisac?

od razu pulitzera :P

gupiś, trza było wtedy walczyć. a ta twoja monika to jakaś gupia też, jest z jednym, zaraz do ciebie leci. czego ona chce wogle?

ale dluga droga jeszcze przed toba - na razie nawet na harlekina sie nie nadaje

"myślicie że wygram literacką nagrode nobla albo chociaz nike" Być może, ale raczej nie za ten kawałek ;)

widać takie było wasze przeznaczenie. Nie schrzań tego teraz;)