jestem złym człowiekiem

wszystko niszczę, drecę psychicznie moją rodzinę, mam siebie dość, nie wiem, co we mnie wstępuje, ale powoduję wszellkiego rodzaju kłótnie, jestem wredna, ironiczna, porafię powiedziec 'nienawidze cie' itd. ;/ zagalopowalam sie w rellacjach z rodzina, zero szacunku, nie wiem teraz wigilia, nie umiem sie z nikim zwiazac, chyba juz przestalam sie dziwic, ze pare lat temu moja wielka milosc mnie zdradzila i wyjechala daleko ;( nie wiem co mam robic, psychicznie sie zniszczylam

iść do psycholog, skoro nie umiesz sobie ze sobą radzić?

Też się czasami nieźle wkurwię :o Potem cholernie żałuję :(

jak masz na imie dora kobieto

psycholog mi nie pomoze.

mam to samo, beznadziejna sprawa

powiedz co Cie denerwuje na codzien

mam to samo... ale tylko i wylacznie jesli chodzi o relacje z rodzina, a nawet konkretniej ze starsza :o nie mam do niej szacunku, nie licze sie z jej zdaniem, mam ogolnie gdzies, wkurwia mnie nawet to ze spyta czy zrobic mi sniadanie :o nie wiem co sie ze mna dzieje, wiem tylko ze to nie prowadzi do niczego dobrego :( za kazdym razem w trakcie spiecia jestem twarda, nie dam sie przegadac itp... ale to tylko pozory, pozniej zamykam sie w pokoju czy lazience i rycze jak dziecko i zaluje.. ale nie potrafie inaczej w danym momencie :o wczoraj przyjechalam do domu po 1,5 miesiaca nieobecnosci i po 20 min rozmowy mialam juz takie nerwy ze musialam wyjsc zeby od razu nie zjebac atmosfery :(

ja mam tak samo, jeszcze klotnie z bratem do tego dochodza, duzo mowie i pozniej ide do pokoju i sie zamkne i rycze, oni pozniej mowiea, ze tylk o sie potrafie zamknac, wlaczyc kompa i mam wszystko w dupie. Ja szanuje rodzicow, chce pomagac, wydaje mi sie , ze wszyscy maja mnie za jakas nienormalna, za nadeta ksiezniczke, ktorej sie wszystko nalezy, ale ja taka nie jestem, mam w sobie duzo pokory, dzisiaj wyszla mega klotnia przed swietami, nie mam czasami juz sily;/

skad mozesz wiedziec czy ci psycholog pomoze czy nie :o zajebiste podejscie :o wiec skoro nie chcesz z tym nic zrobic bo z gory zakladasz ze nic sie nie da to nie rob nic i moze dopiero jak wszyscy cie opuszcza to sie ogarniesz...

tyle, ze ja nie chce niszczyc,a tak mi wychodzi najlepiej, co do psychologow no ok ale wiem jak to wyglada, zreszta, to co mam w glowie jest nawet nie do opowiedzenia, bol po stracie kogos bliskiego, to, ze ludzie mnie zawodzą, moze sie zrobilam zgorzkniala i mi juz na niczym nie zalezy? jestem dwudziestoparolatka, powinnam zyc pelnia zycia, a ja wole sobie polecez w pokoju i rozpamietywac.