Nadmierna władza rodziców nad dzieckiem

Hej. Mam ogromny problem. Niewyobrażalny. Mianowicie rodzice mojego chłopaka na nic mu nie pozwalają. Organizuję w tym roku sylwestra. Chciałam, bardzo bardzo zaprosić na niego mojego chłopka (lat 17). Wszystko było ok. Do czasu. Mianowicie pewnego dnia jego rodzice zmienili zdanie - stwierdzili, że jest za młody na takie imprezy. Na tym sylwestrze nie będzie grama alkoholu i towarzystwo będzie na poziomie. Nie rozumiem tej decyzji. Ale to nie pierwsza taka. Jego rodzice robią wszystko, żeby go zrównac z ziemią, pokazać, że jest nikim, poniżyć. Za każdym razem tak jest. Wiele ich działań mija się z jakimkolwiek sensem i ma na celu podkreślenie ich władzy. Co mam zrobić? Nie wyobrażam sobie tego Sylwestra bez niego. Pomóżcie. Proszę:)

zapytajcie psychologa co robić

Zapewne za tą decyzją stoją jakieś powody. Jedyne, co możecie zrobić, to tak zorganizować całość, by obalić wszystkie argumenty storny przeciwnej. Proponuję, żebyś się do ich wybrała i abyście oboje poprosili o wyjaśnienie powodów decyzji. Gdy je wymienią (nie przerywaj, niech wymienią wszystkie, spytaj, czy to na pewno wszystko), np. "obawiamy się, że będzie alkohol", spytaj - "rozumiem, że jeśli będą Państwo mieli gwarancję, że alkoholu nie będzie, wyrażą Państwo zgodę?". Najprawdopodobniej powiedzą 'tak' (bo ciężko na tak sformułowane pytanie odpowiedzieć inaczej hehe). Wtedy musisz wymyśleć, jak to zorganizować, aby wymaganie spełnić, np. podać im adres i powiedzieć, że mogą w trakcie imprezy przyjść na chwilę o dowolonej porze i sprawdzić. Czy jakieś inne rozwiązanie, jakie Wam pasuje, a zapewni spełnienie warunku. W ten sposób pozbawisz ich argumentów. Pamiętaj tylko, że z podjętych zobowiązań musicie się potem wywiązać, inaczej więcej ten numer nie przejdzie.

jedynym co powiedzieli to "jesteś za młody na wracanie późno".. może być do 18 ;]

No, to jest jakaś informacja. Powrót przez miasto w nocy nie jest bezpieczny. Dopytaj, czy chodzi o kwestie bezpieczeństwa. Jeśli tak, zaproponuj powrót taksówką. Lub - jeśli ktoś dorosły z rodziny zechce się poświęcić ;) - że tata/starsza siostra/ktoś go odwiezie po.

No, to jest jakaś informacja. Powrót przez miasto w nocy nie jest bezpieczny. Dopytaj, czy chodzi o kwestie bezpieczeństwa. Jeśli tak, zaproponuj powrót taksówką. Lub - jeśli ktoś dorosły z rodziny zechce się poświęcić ;) - że tata/starsza siostra/ktoś go odwiezie po.

No, to jest jakaś informacja. Powrót przez miasto w nocy nie jest bezpieczny. Dopytaj, czy chodzi o kwestie bezpieczeństwa. Jeśli tak, zaproponuj powrót taksówką. Lub - jeśli ktoś dorosły z rodziny zechce się poświęcić ;) - że tata/starsza siostra/ktoś go odwiezie po.

W ogóle to trochę dziwne, jak miałam 16 lat - a to było już dawno - nawet wtedy mogłam wracać dużo później niż o szóstej. Szósta to jak dla trzecioklasisty...

Bozee do 18:O:O:O To ja w wieku 7 lat mogłam o 19 wracac:O A wogóle jest sens robic sylwka bez alkoholu ??:D

Wiem.. ale Jego rodzice to jakaś masakra.. Oni wiedzą, że moja mama byh go potem odwiozła.. Ale nic nie dociera.. Jego brat tak też miał i to taka "zasada"

zadzwonili do jego rodzicow i ich poprosili. Niech powedza ze to impreza zamknieta, ze beda sami przyzwoici ludzie an poziomie, nie ebdzie alkoholu a oni beda wszystko kontrolowac. :)

Bez alkoholu. Ja nie potrzebuje, ani on też.. No też o tym myślalam, ja jako tako mam w domu pełen luz i zrozumienie

dodam ze mi alkohol nie jest potrzebny do dobrej zabawy.

Jedyne, co możesz zrobić, to podrążyć za powodami i próbować je zbić. Z jakiego powodu jest taka zasada? Czy wiedzą, że rówieśnicy się z niego śmieją? Że czuje się traktowany jak sześciolatek? Czy wiedzą, że jest mu przykro i że on odbiera to jako brak zaufania do niego? Czy ta "zasada" jest naprawdę ważniejsza niż realistyczna ocena sytuacji? Jak to nie trafi, to już chyba nic. Można zakończyć stwierdzeniem, że taki elementarny brak zaufania jest dla Was obojga bardzo przykry, bo na to nie zasłużyliście (o ile oczywiście do tej pory żadnych numerów nie wywijaliście). Do osiemnastki jeszcze tylko rok - jakoś trzeba się przemęczyć...

Mi także. Jakoś nigdy nie był potrzebny. Nauczyłam się świetnie bawić i bez tego, odkąd pamiętam.

Widzisz.. Sprawa tu jest dosyć zawiła. Mam wrażenie, że Ci ludzie nie myślą racjonalnie. Za spóźnienie o godzine biorą mu telefon na miesiąc czy coś. Pełna dyscyplina. A z drugiej strony nieustanna chęć paniżenia, pognębienia. Zresztą bywałam tam to zdążyąłm zauważyć. Ludzie którzy nieustannie potzrebują kozła ofiarnego.

To nie wróży dobrze :( Może ten rok jakoś się przemęczcie, w międzyczasie kombinując, jak się usamodzielnić jak najszybciej. Taka rodzina potrafi rozbić każdy związek...

Jako tako my związek mamy dość silny. Tu idzie wytrzymać.. No w sumie jeszcez dwa lata, bo ja mam nieskończone 16,a on 17.. Bd ciężko tak przypuszczam. Ale damy radę. Tylko chyba nie jest normalnym, żeby zastraszać własne dziecko. Albo usilnie próbować dominacji. Takiej chorej mimo wszystko :( już niejedną taką sytuacje mieliśmy.. tylko ja nie wiem czy nie trzeba zacząć jakoś działać, bo takie bierne stanie w miejscu nie skutkuje jakoś.. ;(

Ja bym nabyła drugi telefon i trzymała w sekrecie ;)

Dlatego zacznijcie już teraz planować, jak się usamodzielnić i róbcie ku temu przygotowania. Zaplanujcie dalszą edukację, ewentualne sposoby zarobkowania itp. Na toksycznych ludzi niestety nie ma innego sposobu, niż się odciąć. Nie ma i już.

To tak też już jest zrobione, bo oficjalnie on odbywa karę..:P trzeba kombinować.. jakoś się nie dajemy.. już różne rzeczy przechodziły, zeby się nie dawac karom.. Paradoksem w tym jest, ze czasem nawet nie wiadomo co, kiedy i jak on źle zrobił, a tu już jest jakaś kara niebotycznych wielkości..

nienormalni jacy, musza sie chyba dowartosciowywac...szkoda ze kosztem dzieci

Bardzo szkoda.. Już tak poprzednie wychowali, tylko na nieszczęście mój chłopak jest bardzo wrażliwy.. nIe radzi sobie totalnie z atmosferą w domu, ciągłymi wyładowaniami (obojga zresztą).. Sama bym się chyba w tym pogubiła. Buntować też im się raczej nie można.. Ukaranie mogło by być dość dotkliwe i nieprzyjemne. Więc nie wiadomo co robić. Czasem wydaje mi się, ze to błędne koło, a Ci ludzie póki się nie dowartościują to nie potrafią funkcjonować, bo to naprawde nie jest taka pierwsza sytuacja. Zdarzało sie już ich wiele. kompleksy, zacofanie i 10 metrów mułu..

Chyba chwilowo większego pola do manewru nie macie. Jak masz wsparcie Twoich rodziców, to już i tak nieźle. Zróbcie realistyczny plan działania (np. określone wyniki w nauce pozwalające na dostanie się na określony kierunek studiów i otrzymanie stypendium, co jako tako, przy jakichś jeszcze drobnych dodatkowych dochodach, pozwoli mu się usamodzielnić po maturze; można mieszkać w akademiku bądź wynajmować pokój, stypa na to starczy) i się go trzymajcie - znacznie łatwiej jest wytrwać i działać, mając przed oczami konkretny cel.

WIem. Sami się pocieszamy przysłością, bo teraz jest nieciekawie. Ale to dziwni ludzie. Oni potrafią sie do niego nie odezwać całymi tygodniami, bo to dziecko, ktos nie na ich "poziomie".. To bardzo przykre i dobijające zarazem. Zresztą myślę, ze pieniądze tez ludziom przewracają w głowie.

:O Obawiam się, że można jedynie pogodzić się z sytuacją i zająć się jak najlepiej własnym życiem. Prędzej czy później to oni poniosą konsekwencje, bo nie widzę, ay dorosły syn był chętny utrzymywać kontakty z tak traktującą go rodziną.

Czy miał ktoś kiedyś taką sytuacje, że rodzice chronicznie wykorzystywali swoją władzę nad dzieckiem? Piszcie;)