Nie moge poradzic sobie z mysla,ze mojej kolezance zmarl synek

Po prostu nie moge.wyje jakby to bylo moje dziecko.Do tego ja jej w ogole nie znalam,bo sprzedawalam jej wozek i nawet jej nie widzialam tylko maz,ale pisalam z nia na gg i nk.15 urodzila a 25 juz zmarl.Mial na imie Dylan,jest mi zal:( Nie wiem co sie ze mna dzieje,rozklejam sie jak patrze na nk na jego zdjecia i mysle,ze ona go pochowala,juz nigdy nie zobaczy jego buzki,malych raczek,pierwszych usmiechow:(

dlaczego umarł ??

nie wiem,urodzil sie zdrowy,wszystko bylo ok,nie mam z nia kontaktu ona wpadla w depresje a nie bede jej nachodzic skoro nie zyczy sobie nikogo

mojej koleżanki synek też zmarł niedawno dowiedziałam się o tym też z nk miał równo 6 tygodni miał wadę serca i operacja nie udała się po prostu nie mogłam w to uwierzyć i pogodzić się z tym było to dla mnie naprawdę straszne, bo przecież niespełna 6 tygodni wcześniej dodała jego zdjęcia na nk tuż po narodzinach nie mieściło mi się to w głowie i bardzo długo myślami wracałam do tego maluszka i ciagle zbierało mi się na płacz... może dlatego, że sama mam synka 10 miesięcy starszego...

Moj syn ma półtora roku:( Chyba tez dlatego wyje

,,dowiedziałam się tego z nk,, OMG

bardzo mi przykro:(nawet nie potrafie wyobrazic sobie takiej stratyi:(wspolczuje twojej kolezance :(

edzy nawet o zgonach :D

Mojej koleżance zmarła córeczka z powodu nagłej smierci łóżeczkowej. Miała 4 tyg. Codziennie widywałam się z koleżanką w pracy. Wszyscy jej współczuli a ja? Mi to było obojętne. Może to co powiem jest okrutne ale świat kręci sie dalej. Jak ja umrę też nic się nie stanie. Wiadomo dla rodziny tragedia ale nie lubię jak ktoś na siłę próbuje mnie zmusić do żałoby (a koleżanka próbowała)

Widać że nie masz dzieci, inaczej byś to odbierała

co innego smierc dziecka a co innego staruszka (chyba)

synka zmarło dziecko w mojej bliskiej rodzinie. Urodziło się martwe w 8 miesiącu. Czułam się jakby umarło moje własne i cały czas tak się czuję :(

przydaje:P

ze co innego jest smierc dziecka a co innego staruszka... Roznica jest w wiezi emocjonalnej jaka odczuwamy z dana osoba/istota.

znaczy roznica wynika z tego jak silna byla nasza wiec emocjonalna ze zmarlym. A nie od jego wieku :O

więzi emocjonalnej z noworodkiem osoby postronne mieć nie mogą. Dzieci są niewinne. To nowe życie i jeśli umierają to wzbudza bunt i sprzeciw nawet u obcych. To ze umierają starsi ludzie to naturalna kolej rzeczy, dlatego tutaj nasz bunt nie jest aż tak silny. Oczywiście ze będziesz bardziej cierpieć po swojej ukochanej babci niż po dziecku koleżanki, ale gdyby zmarła babcia koleżanki albo dziecko koleżanki to bardziej poruszyłaby cię śmierć dziecka, dlatego ze to coś nienaturalnego i nie zgodnego z zegarem biologicznym.

wlasnie ze mnie bardziej nie poruszalaby smierc dziecka kolezanki niz smierc dziadka kolezanki... Poruszylby mnie bol kolezanki. A to z jakiego powodu ona bardziej by Cierpiala zalezy wlasnie od wiezi emocjonalnej ze zmarlym... Niektore kobiety rozmawiaja ze swoimi brzuchami, to na pewno odczuwaja wiez z noworodkiem... Nie jest to niemozliwe ;)

oj juz przestan pieprzys,tak wyjesz aha, co cie obcy bahor obchodzi, taka matje terese chcesz grac, daj spokoj,

Lista życzeń osieroconych rodziców http://www.dlaczego.org.pl/d/index.php?option=com_content&task=view&id=6&Itemid=1

ja mam tak ze jak usłysze o śmierci dziecka czyjegoś ,nawet jak kogoś nie znam to wyje od razu, teraz też mi sie chce strasznie płakać, to silniejsze ode mnie!!!!

śmierć starszego człowieka jest naturalny ale dziecka to nie naturalne to dramat, tragedia, nieopisana strata, dla matki śmierć kawałka jej samej!!!nie chce i nie moge wyobrazić sobei tego bólu!!!

Śmierć maleńkiego dziecka porusza bardziej, gdy jest się już matką. Przynajmniej ja tak mam. Zanim urodziła się moja córeczka, to nie lubiłam dzieci, i chociaż wiadomość w tv na przykład o śmierci niemowlaka przygnębiała, to teraz zwyczajnie wyć mi się chce :( Nie mogę i nie chcę oglądać, słuchac takich wiadomości. Wczoraj przez przypadek przeczytałam tutaj o tym dwuletnim chłopczyku, którego matka zagłodziła na śmierć. Wyłam w poduszkę godzinę, nie mogłam się uspokoić. Do teraz mnie to prześladuje :( Po prostu za każdym razem, gdy coś takiego słyszę, widzę buźkę mojej córki i dociera do mnie, co oznacza śmierć niewinnego dziecka :(

sikiratka - mam podobnie, czytałam te historię i wstrząsnęła mną; kiedy patrzę na buźki moich dzieci, kiedy spią, kiedy małe rączki mnie objemują, całują ... nie, po prostu serce mi z wyrywa kiedy myślę, ze mogłoby je spotka coś złego:( Moja znajoma musiała urodzić w 21 tygodniu z powodu wady dziecka, która uśmierciłaby je i tak albo jesczze w jej łonie, albo tuż po narodzinach, nie do wyleczenia, podjęli ciezką decyzję, ze maluszek urodzi się wcześniej, skoro nie ma i tak szans na zycie. Nawet nie wieci ejak to przeżyłam, a to "tylko" znajoma.

dalej uwazam, ze to kwestia zwiazku emocjonalnego. Wlasnie - matka, zwlaszcza, zesli ma dziecko w podobnym wieku byc moze odczuje bardziej. Ale niekoniecznie matka - to nie regula. I wcale nie jest powiedziane, ze tragedia dziecka bardziej boli... Zalezy od zwiazku emocjonalno uczuciowego z osoba, ktora dotknela ta tragedia i to nie chodzi o to, ze zna sie albo nie dana osobe. Mnie np porusza jak pokazuja zycie Polakow, ktorzy zostali za Bugiem. Dlatego, ze moja rodzina pochodzi z kresow. I to z reguly wlasnie jezeli o starsze osoby chodzi... Bo mimo, ze ich nie znam to troche sie z nimi identyfikuje. I tak jest zawsze. Autorka cierpi, mimo ze nie znala tego dziecka. Ale jej wozek przeznaczony byl dla istoty, ktora z niego juz nie skorzysta. Rozumiem ten bol.

znajomej zachłysneła się wodą w wannie i zmarła - znajoma wyszła dosłownie na minute po ręcznik ..... mam synka w tym samym wieku... więc długo nie mogłam tego przeżyć.... normalnie szok - 5 minut różnicy i masz dziecko / nie masz dziecka.... co więcej znajoma jest pielęgniarką i reanimowała fachowo córkę ntychmiast - nie udało się :( po tym, do dziś nie mogę syna zostawić samego w łazience, choć ma już 8 lat - i mojej obecności sobie nie życzy- dosłownie stoję pod drzwiami jak debil i co chwilę pytam co robi....

moim zdaniem to nie jest tak, że chodzi o związek emocjonalny silniejszy czy słabszy, bo o ile z własna matką na pewno każdy z nas jest silniej i dłużej związany niż z maleńkim dzieckiem, tak śmierć rodzica choć na pewno ogromnie ciężka jest zdecydowanie bardziej do pogodzenia się z nią niż życie ze świadomością śmierci własnego dziecka ja tak to czuję choć muszę przyznać, że dopiero, gdy sama zostałam matką w taki sposób zaczęłam na ten aspekt patrzeć i tak to odczuwać niemniej jestem w stanie zrozumieć, że każdy może i ma prawo czuć inaczej

Wiem co czujesz bo mojej dobrej koleżanki Jaś by miał koło roku udusił się przy porodzie lekarze za długo czekali na cesarkę i odszedł matko jaki był ból w klasie to szkoda gadać....

to chyba normalne---> Z tego co zrozumialam mowisz tylko hipotetycznie. Jednak to wlasnie wiec emocjonalna ma na to najwiekszy wplyw. Nie kazdy ma silna wiez emocjonalna z matka. Zalezy od jednostkowego przypadku (czlowieka). Tu zadne statystyki nie wskaza zadnej zaleznosci, bo trudno w tych statystykach okreslic kto z kim ma wieksza wiez.

ona potrzebuje wsparcia mojej kolezance dziecko sie utopiło w oczku wodnym jak mialo 1,5 roku a jak sie chcialem wieszac to mi sie przysniło to pokazał mi własny pogrzeb i powiedziało ze pujde do piekła jak to zrobie i prosił mi sie modlić za zmarłych

Wszystko zależy od człowieka.Inni o tym rozmyślają a inni przejdą obojętnie.Ostatnio oglądałam zdjęcia rodzinne męża i zobaczyłam małe dzieciątko w trumience.To był brat mojej tesciowej,miał pół roku jak zmarł.Nie wyobrażam sobie żeby mój synek miał teraz odejsc,gdy go tak mocno kocham.Śmierć to straszna rzecz