Uczniowie to patologiczni lenie i fajtłapy

Mamy próbną maturę, więc trzeba wnieść ławki i krzesła do auli i sali gimnastycznej. Tylko kto ma to zrobić? Zwykle noszą uczniowie. Jak się trzy klasy wezmą do pracy, czyli ok. stu osób, to wypadnie po dwie ławki na ucznia. Czy to praca ponad siły? Nauczycielki żalą się, że młodzież nie garnie się do pracy. Słyszały, jak uczniowie mówili: “Nie jesteśmy parobkami, aby nosić ławki”. Młodzi noszą, ale z wielką niechęcią, wręcz robią łaskę, że pracują. Aby być sprawiedliwym, muszę zaznaczyć, że nie wszyscy tak się zachowują, jednak głosy sprzeciwu i gadanie o byciu parobkiem są dość liczne. Niestety, coraz więcej uczniów mojego liceum zachowuje się niczym rozpuszczony paniczyk albo rozpieszczony beniaminek Śnieg pada, trzeba odśnieżyć. Albo zrobimy to wspólnymi siłami, albo w ogóle. Panie woźne same sobie nie poradzą, zresztą to nie należy do ich obowiązków. Stróż ma swoje lata, inny pracownik ledwo daje sobie radę z odśnieżaniem chodnika przed budynkiem. Reszta placu, m. in. parking, musi poczekać na ludzi dobrej woli. A na parkingu zostawiają samochody nie tylko nauczyciele, ale także uczniowie. Moglibyśmy wspólnymi siłami? Jednak nikt nikogo nie zmusi. A bez przymusu robota nie zostanie w ogóle wykonana. Na razie zmawiają się sami nauczyciele. Jak nie przestanie padać, to odśnieżymy bez pomocy uczniów. Tylko czy to właściwa postawa odpuścić, nie zmuszać młodzieży do pracy, machnąć ręką na nieuczynnych?