moje 2 kolezanki pochodza z rodzin, w ktorych jets po kilkanascie dzieci

i sa zadowolone. Co prawda czasem bywa ciezko ale nigdy nie bylo zle i radzili sobie:) I ok, jestem za tym zeby miec tyle dzieci ie sie chce jezeli kogos na to stac. Ale sama nie wiem co siedzi w glowach rodzicow, ktorzy maja po 12-13-14 dzieci, nastepne w drodze i zglaszaja sie do Tv, gazet itp z prosba o pomoc bo nie maja nawet na jedzenie, ubrania itp.

ja planuje okolo 7,kiedy jest wiecej dzieci jest im razniej, rodzicom z czasem lzej a rodziny ktore bezmyslnie plodza tyle dzieci nie majac zabezpieczenia finansowego...no coz ,tego nikt chyba nie zrozumie, patologia i tyle.

wiesz czesto w takich rodzinach patologi w sumie nie widac, bo dzieci sa kochane itp ale plodzic nastepne dzieci, gdy tym ktore juz sa nie ma co dac do jedzenia? hmmm nie rozumiem

wolalabym zyc w wielodzietnej rodzinie , bez luksusu i mniej jedzenia a gdzie jest milosc,anizeli w bogactwie i samotnosci, bo rodzice nie maja dla ciebie czasu ,nie pokazuja milosci

to ja nie zaznałam tej miłości. mnie ponieważ nie wiązali ze mną rodzice nadzieji chcieli mnie oddać zabalsamować na akademie medyczną

ale ja nie mowie o tym, ze zle wychowuja dzieci nie daja im milosci czy cos...tez mam takie zdanie jak Ty pprzedniczko...jednak chodzi mi o to, ze niektore rodziny nie maja nawet na jedzenie!!!!a mimo wszystko decyduja sie na kolejne i kolejne dziecko. To dla mnie jednak troche nieodpowiedzialne.

glupi podszyw:p

oni nie decyduja sie swiadomie.

ja pochodzę z wielodzietnej rodziny, mam 7 sióstr i brata, jestem najmłodsza to jest największe szczęście jakie mnie spotkało: mam 10 osób, kórym mogę bezgranicznie ufać i które pomogą mi w każdej, najgorszej nawet sytuacji.. jakoś jeszcze do niedawna nie zdawałam sobie sprawy z tego, że moja rodzina jest tak wyjątkowa, myślałam, że wszyscy tak fajnie mają.. niestety widzę, że tak nie jest i jest to przykre. czasem aż mi głupio, że tak mi się "udało". ale wiecie co ja myślę sobie? że to zasługa moich rodziców, dziadków i pradziadków - wszyscy byli głęboko wierzacymi katolikami, dobrymi ludźmi i choć nigdy nam się w domu nie przelewało to jednak zawsze były obecne miłość, wiara i nadzieja.. mam za co dziękować Bogu (czy tam losowi - jak kto woli), bo chociaż mam normalne życie młodej kobiety z wszystkimi jego problemami, to wiem, że rodzinka - co by nie było - zawsze będzie przy mnie.. i naprawdę - zdarza się to baaaaardzo często w rodzinach wielodzietnych (nie mówię o patologicznych)

no wlasnie, mysle ze robia to bezmyslnie, taka jedyna prawdziwa przyjemnosc, wskakuja do loza chcwila zapomnienia i prosze..... przykre zal dzieci, nie wybieraja sobie rodzicow :(