mam dosyc mojego obecnego zycia...

chodzi o głownie o prace. rok temu skończyłam studia. dośc długo szukałam pracy- prawie rok, jednak międzyczasie rozwijałam się i pracowałam trochę w domu. w pażdzierniku znalazłam pracę. na pełen etat. i tu pojawia się problem, z którym psychicznie i fizycznie nie daję sobie rady. odkąd pracuję nie mam czasu dosłownie na nic. pracuję w godzinach 9-17. jednak dojeżdżam do pracy komunikacja miejska - dlatego wstaję o 6, jestem w domu po 18:30. dojazd zajmuje mi ok 1-czasem 1,5. Kolejny prolem to szef = psychicznie chory zakomleksiony człowiek, ktory innych miażdży, dokucza. nienawidzę być w tym miejscu, pracować z nim. ...ale potrzebuje jak każdy pieniędzy..i pracy. to co wykonuję tam, mogę czesciowo w domu...ale dopiero po 2 latach w pełni kiedy zdobędę całkowite uprawnienia do wykonywania tego zawodu. mogę zarabiac w domu, ale wtedy nic a nic nie bedzie sie wliczalo do tych uprawnien, ktore chyba jednak miec niz nie miec... nieznosze tej pracy...ale wiem jak ciezko bylo ja zdobyc. zarabiam grosze...ale jednak w dalszym ciagu nie wiem jaka decyzje podjac... i tak codziennie...jutro pewnie znow bede traumatycznie przezywac droge do pracy ;/ mam moze chore do tego wszytskiego podejscie..ale tak juz mam ze wszystkim dwa razy mozniej sie przejmuje... co byscie zrobili na moim miejsci. wiem ze na kafe czesto ludzie sobie jaja robia...ale pytam powaznie. prosze....

Jestes sama, nie masz kogos bliskiego zeby sie spotkac, pogadac? Praca to nie wszystko, nawet jesli jest tam kiepska atmosfera to w weekendy i po pracy mozna jakos sie uspokoic. Nauczyc sie wewnatrz "zlewac" tego szefa..