czy przy dzisiach robicie wszystko same czy macie pomoc?

Moj mąz jest za granicą natomiast ja staram sobie sama radzić przy moim polrocznym dziecku,rodzicow mam daleko. Natomiast mam przyjaciolke rownież z malym dzieckiem i jej zycie wogole nie uleglo zmianie.Ma calodobową opiekunke i praktyucznie przy dziecku ani w domu nie robi nic.Tylko wystroi się i przytula dziecko i robie sobie znim zdjęcia. Jak sądzicie gdzie jest równowaga?

równowaga jest być pełnoprawną, pełną rodziną: ty, mąż, dziecko i dzielić się obowiązkami

wiesz co ja od pozatku sama zajmuje sie mała ma 11 mc wszedzie zabieram ja ze soba mama nawet nie ma ochoty z nia sie bawic kiedy miałam cc zaraz po 2 godzinach musialam sie ja zajac ale jak widze jak sie smieje mam ochote na wiecej wypraw z nia a dziecko nie potrzebuje NIANKI tylko Matki która jest zawsze i dla niej opieka nad maluhem tonic strasznego!

dzieckiem , domem zajmujemy sie wspólnie tzn ja i mąż rodzina daleko jak mieskzałam blisko rodziny tez sami owszem jak chceilismy wyjsc to pomoc babci była

Ja mam dwojke dzieci-roznica miedzy nimi 2 lata-maz wraca po 18 z pracy...praktycznie zero pomocy.Zajmuje sie dziecmi,domem i szczerze mowiac..nie narzekam :)

codziennie przychodzi babcia, jak chcę iść np. do skpelu albo sobie posprzątać, tak na półgodziny, lub godzinę. Czasem przychodzi też druga, więc jestem trochę odciążona. Potem mąż, a zanedługo zostaną same babcie, bo wracam do pracy

moze dodam ze zimą mam łatwiej mąz czesciej w domu za to latem eh... sama od 9 rano do 2 w nocy i nie narzekam jak robi sobie wolne to cały dzien star sie cos zrobic dla nas za to zima bardzo pomaga

Szczerze,ja chcialabym,zeby bylo mnie stac na pomoc.Zebym nie musiala zasuwac przy 2 dzieci, prac,prasowac,sprzatac, gotowac...Zebym mogla z partnerem wyjsc na kolacje kiedy mam na to ochote. Niestety, mieszkamy w Londynie, na babcie i dziadka nie mozemy liczyc, moj chlopak pracuje od rana do nocy i wiekszosc obowiazkow spada na mnie.

miesiaca ciazy..przyjechal na poród.....wszystko robie sama...cora ma juz prawie 10 miesiecy....mam jeszcze psa duzego...daje rade:>....na poczatku było ciezko...depresja...samotnosc...obawa "czym to sie je"...do tego jak tu wyjsc z psem....ale poradzilam sobie...swietnie sie zorganizowalam...kupilam chuste do noszenia...ojj ciężkie to był czasy ale teraz nic mnie nie złamie:> do rodzicow czasem jezdze od tak zeby z kims pogadac, tesciowa czasem odwiedzi , teraz jak córa wieksza podrzucam do tesciowej zeby na solar skoczyc czy na jakies wieksze zakupy:) do tego zrzucilam 10 kg:) mysle ze jak sie chce to sie wszystko da:) mam to szczescie ze cora spi całe noce wiec od 19 do 7 mam czas dla siebie:) do 3 miesiaca karmilam swoim mlekiem

Ja tez mam opiekunke, a raczej dwie, jedna na 8 godzin kiedy jestem w pracy i jedna na 4 godziny, abym nie musiala leciec na zbity pysk do domu i abysmy mogli z mezem wyskoczyc na jakas kolacyjke czy tez pozajmowac sie soba. Jest jeszcze pani, ktora sprzata raz w tygodniu i cos ugotuje. Szkoda, ze w Polek w Polsce nie stac na to, bo fakt zostania matka nie powinien oznaczac przeobrazenia sie w calodobowa niankie, kucharke i sprzataczke.