Samotne matki.Nie miłe wspomnienia

Jednak próbujemy o tym zapomnieć.Czasami mamy do siebie żal ,że to nasza wina.Nasze dzieci bez ojca.Trudno przez to przejść,udajemy że wszystko jest w porządku,a wśrodku ściska nas ze złości,żalu.Mamy do siebie pretensje i zadajemy sobie pytanie jak mogłam do tego dopuścić,przecież zasługuje na szczęśliwe życie.najlepiej ułożyć sobie od nowa życie.Znależć przyjaciela który będzie przy tobie w tych trudnych chwilach i będzie zastępował ojca dziecku.Jednak nie wszystkie panie myślą o nowym związku,inne powiedziały sobie "nigdy więcej".Po tym co sie stało,mamy pretensje do całego świata,nie umiemy wejść w nowe związki,boimy się co będzie dalej.Czy któś z was ułożył sobie na nowo życie?