Rodzice traktuja mnie jak śmiecia -

Mam tego dosyć, już dłużej tego nie zniosę. W tym roku skończe 20 lat ale nie moge już dłuzej tego wytrzymać. Moi rodzice wychowali mnie w taki sposób, że ciągle mnie za wszystko ganili. Drą się i czepiają się dosłownie wszystkiego. Tu niezgaszonego światła, tam innej podbnej kolokwialnie mówiąc 'pierdoły'. W kółko powtarzają mi, że jestem głupią idiotką, że do niczego się nie nadaję, że nic ze mnie nie będzie, że mam pusto w głowie i inne ale to już niecenzuralne słowa. Ciągle czekają aż mi się coś nie uda, żeby mi to wytknąć. Nigdy w życiu mnie nie pochwalili.NIGDY!!! Przez to nie mam w sobie żadnej pewności siebie, uważam, że nic mi się w życiu nie należy, mam też przez to małe problemy w kontakcie z ludźmi, Ale ja chciałabym napisać jaka jestem, bo wydaje mi się że mogliby być ze mnie dumni... Jestem na pierwszym roku studii dziennych, filologia angielska. Oczywiście bezpłatnych, bo o zainwestowaniu we mnie grosza nigdy nie było mowy. Moja siostrzyczka oczywiście wybrałą sobie co tylko chciała. Jestem świetnym sportowcem, zdobyłam mistrzostwo województwa, jestem w czołówce kraju... Za sport tez mnie wyzywają. Mówią, że po co mi to, że jestem głupia, że go uprawiam. ;( Duzo ciotek powtarza mi, że mam śliczną urodę (ja tylko cytuję ich słowa, bo w nie też nie wierzę, cóz, tego nauczyli mnie rodzice...). Kiedyś znajoma mojej matki powiedziała jej, że jestem piękna i mogłabym zostać modelką a moja matka odpowiedziała tylko: "Ale głupia..." Wiem, że jestem dużo warta, ale rodzice zrobili mi straszną krzywdę, ja w ogóle w siebie nie wierzę, nie wytrzymuje już na studiach, kiedy rodzice codziennie powtarzają mi, że jestem pusta i po co studiuję. A na studiach świetnie daję sobie radę i tak je kocham... Uwielbiam jr ale już tego nie wytrzymuję, ostatnio w ogóle nie chce mi się już uczyć, bo z góry zakładam, że jestem głupia. Chociaż z drugiej strony wiem, że nauczyciele mnie cenią, wiem, że mam zdolności... Własnie miałam się uczyć, ale wrócił mój ojciec z pracy,a ja zostawiłam przez pomyłke niezgaszone światło w kuchni a ten mnie wyzwał, że jestem nienormalna, głupia, do niczego się nie nadaję i jak taki debil może studiowac... Znowu siedzę i płaczę, już niczego się dzisiaj nie nauczę. Zaraz serce mi pęknie. NIENAWIDZĘ ICH. Najgorsze jest tez to, że nienawidze też siebie... ;-( Nie chce już tak, nie potrafię!!!!

hmmmm..... po pierwsze powinnaś studiować daleja i uczyć się dobrze :D (jeśli to możliwe) to kupić kawalerke w bloku i wprowadzić sie do niej. a co do sportu to postaraj sie wyjehać zagranice i wziąsc udział np. w olimpiadzie Ps. trzymaj sie czarny harakter

Ona jest już po studiach, sprawdź datę :D

mam 27 lat :D nie mieszkam z nimi ale wpieprzaja sie nawet na odległość

I jak sobie z nimi radzisz? Mocno "zryli" Tobie psychikę?

moja mama jest fajna ale tata traktuje mnię tak samo jak twoi rodzice często mówi mi przykre żeczy,ciągle płaczę przez niego ja mam 14 lat więc się wyprowadzić nie mogę ale gdybym była w twoim wieku już dawno bym z nimi nie mieszkała jeżeli masz pieniądze wynajmij sobie małe mieszkanie a jeśli nie często wychodź z domu (na przykład umawiaj się z koleżanksmi na nocki) I na koniec najważniejsze: powiec im prosto w twarz że nie są w stanie zniszczyć ci poczucia własnej wartości. Wyjaśnij że uważasz się za wartościową osobę i naucz się ignorować złośliwe uwagi. Jestem z tobą i wierzę że dasz radę.