popłakałam sie teraz...zostałam sama

własnie sie poryczałam jak durna bo odjechał mój chłopak był u mnie 2 tygodnie i to były cudowne 2 tygodnie bo jestesmy dla siebie stworzeni w swoim towarzystwie czujemy sie jak ryba w wodzie,jestesmy ze soba 2 lata a bedac ze soba lub rozmawiajac godzinami przez fona nie umiemy sie nagadac nacieszyc soba.jestesmy w zwiazku na odległosc i niestety rzadko sie widujemy bo ja pracuje i z urlopem mam ciezko a on jest na wózku. i niestety kazdy nasz pobyt razem konczy sie naszymi łzami bo nie umiemy bez siebie funkcjonowac. a niestety o mieszkaniu razem mozemy zapomniec:( a ja płacze wciaz jak głupia bo brak mi jego obecnosci dotyku usmiechu głosu zwariuje tu zaraz! te niby durne 200 km a jednak tak boli to rozstanie.jak kazde jedne.przepraszam jesli sa błedy ort.ale piszew przez łzy.i przepraszam jesli was zanudzam ale chciałam sie wygadac,bo tak bardzo go kocham tak bardzo jest wazny dla mnie wiele osób mówiło mi nie wiaz sie z chłopakiem na wózku itd i ble ble. a ja wiazac sie z nim jestem najszczesliwsza na swiecie bo ten człowiek to samo dobro.

a co nam do tego??????????????????????????????????????????????????????

to naprawde smutne z 1 strony ale z drugiej strony jesteście szczęsliwi i to jest piękne :) głowa do góry tylko pogratulować takich mocnych uczuć, a gadania ludzi czasami nie warto słuchać

lepiej płakać z kimś niż w samotności, a Ty możesz do niego zadzwonic i popłaczecie razem.

Gimbusówka nie bądz taka mądra ! dziewczyna chce się wygadać a Ty ją jesczze dobijasz.. weszlaś pzreczytałaś jeśli ci się nie podoba to nic nie pisz .. a nie dołujesz jeszcze ludzi a co do Ciebiebie to wspólczuje i mysle że kiedyś będziecie mogli razem zamieszkać i cieszyć się sobą dowoli : ))

Gimbusówka jesli tobie nic do tego to nie musiałas pisac NIC. Ariane84 jest mi strasznie smutno ze sama jestem teraz choc tak jak mówisz z 2 strony to jest szczescie ale i tak nastrój teraz mam wiecej niz podly

można wam pogratulować takiej milości

dzieki wam zyczliwi ludzie za wsparcie lepiej koło serca sie robi jak czytam wasze posty. ja wiem ze powinnam sie cieszyc ze nie jestem samotna i wgl. ale wierzcie mi ta odległosc potrafi byc dobijajaca i ta perspektywa ze nie ma szans narazie na mieszkanie razem,a przeciez on jest dla mnie jak powietrze bez którego nie da sie zyc

jest ktos z was w zwiazku na odległosc? jesli tak to jak radzicie sobie??