smutna refleksja

Chciałem podzielić się z wami taką refleksją. Liceum to było fajne życie: szkoła, koledzy, koleżanki. Przychodziło się po południu do domu, oglądało mtv, potem jakieś spotkania ze znajomymi. Zasadniczo klimat beztroski i zabawy. Na studiach było już zdecydowanie gorzej. Każdy zabiegany, leci w swoją stronę, praca itd. Teraz od pół roku pracuję, a że dojazdy są dość długie, nie mam zbytnio czasu na rozrywkę. Czuję się młodo, chciałbym żyć jakoś tak bardziej spontanicznie, zwariowanie, jak kiedyś, a nie tylko: praca- dom, praca-dom. Czuję się trochę jak jakiś japiszon. Nie mam już czasu na spotkania ze znajomymi, ludzie z pracy są jacyś tacy poważni. Nawet gdybym miał czas, to nie mam już za bardzo znajomych. Jak byłem młodszy wszystko było jakieś takie bardziej naturalne i spontaniczne.

to zmień coś, zrob jak będziesz tylko snuł refleksje, nie pojedziesz daleko dawaj, zrób coś juz DZISIAJ kino, randka, a może bar??? Dzwon po znajomych i już :)

system przerabia cię na trybik w maszynie....jak się zatrzymasz i rozejrzysz dookoła zaczniesz myśleć a wtedy inni cię wepchną spowrotem do maszynki.....:)