jak zerwać z facetem, żeby nie cierpiał...?

...co mu powiedzieć, jak postępować?

jak Cię kocha i tak będzie cierpiał...

czemu zrywasz?

nie kocham i nigdy nie kochałam, ale liczyłam, że może to się zmieni. nie pasujemy do siebie pod względem temperamentów i dążeń. to nie to.

faceci nie cierpia

ja zerwałam toksyczny zwiazek ale my sie kochamy;( on obiecuje zmiane a ja nie wiem co robic ech...

Że jest wspaniałym facetem, że czas spędzony z nim był wspaniały i nigdy go nie zapomnisz, że znajdzie sobie dziewczynę która go doceni ale niestety ty nie dasz rady dać mu tej miłości jaką on daje tobie, że szanujesz go i nie chcesz urwać z nim kontaktu ale nie możesz być dłużej z nim i udawać ,że go kochasz bo to nie w porządku ponieważ chcesz dać mu szanse na znalezienie sobie dziewczynę która go pokocha.

przyzwyczajenie przyzwyczajeniem, pewnie pustka będzie odczuwalna, ale ja chcę pokochać, prawdziwie pokochać. po co się oszukiwać, nie widzę sensu ciągnięcia czegoś, co miłością nie jest, nie z mojej strony.

Po prostu powiedz prosto z mostu powody, dla których nie chcesz już nim być. I możesz powiedzieć, że zachowasz w pamięci dobre chwile z nim związane i masz nadzieje, że ułoży sobie życie na nowo.

mimo wszystko, ciężko mi, gdy o tym myślę, łzy same napływają do oczu. nie kocham, ale się przywiązałam, boję się, że się rozkleję, nie wiem, czy dam radę tłumaczyć. najchętniej to schowałabym głowę w piasek i udawała, że nie istnieję.

Cierpieć będzie, ale o znieczulenie sam się zatroszczy ;)

Niestety jakich słów byś nie użyła to jeśli kocha Cię to będzie cierpiał.

Jeśli zdecydujesz się na ten krok, to pamiętaj że musisz być konsekwentna. Nie będziecie przyjaciółmi i zapewne nigdy więcej nie będziesz mogła się z Nim kontaktować jeśli nie chcesz Go dodatkowo ranić dając Mu nadzieje. Jeśli nie masz w tej chwili w sobie takiej siły to przemyśl to dobrze.

nie chcę się z nim nawet spotykać, bo boję się, że mogłabym, pod wpływem impulsu, zmienić decyzję, do której dojrzewałam długo. ale muszę się z nim spotkać, żeby odebrać moje rzeczy i oddać jego. macie pomysł na jakiś neutralny grunt...? nie mam już siły myśleć...

grubyyo ---> tak, wiem. od zawsze miałam takie podejście: koniec związku = zerwanie kontaktów, żeby nie cierpieć. mówiłam mu kiedyś o tym, myślę, że pamięta.

Jeśli nie czujesz się na siłach powiedzieć Mu tego to napisz do Niego list.Daj Mu go, zabierz swoje rzeczy i wyjdź.

Są różne rodzaje znieczuleń: banalnie wysokoprocenowe Niebanalnie rymowane Lokalnie bezduszne Globalnie extrawertyczne Ryzykownie introwertyczne Rozważnie dezintegracyjne Konstruktywnie monochromatyczne Kolorowo na nowo

Zrób to mozliwie jak najdelikatniej, ale stanowczo. Cierpieć będzie, tego nie da się uniknąć... Cieszy Twoja empatia dla chłopaka, bo wbrew niektórym tu opiniom, możnaby odnieść wrażenie, że faceci to istoty bez serca. Jak nam ciężko jest zobaczyć po drugiej stronie żywego człowieka, kogoś kto również czuje... Takie to trudne?

bez przesady, to, że nie kocham, to nie znaczy, że nie mam serca. szanuję go, cenię, darzę ogromną sympatią. traktuję jak wspaniałego przyjaciela, wspominam też chwile pełne uniesień. ale w przyjaźń damsko-męską nie wierzę, więc rozwiązanie jest jasne...

Ano niestety jedna.

kup mu butelkę Jasia Wędrowniczka, powinien zrozumieć, że należy wypić sztachańca na drogę i wymaszerować równym krokiem.

Nie napisałam, że nie masz serca - wręcz odwrotnie, że cieszy Twoja empatia do chłopaka. Naganne są te wpisy, które wykazują się brakiem takiej empatii, tak jakby faceci to były istoty bez serca /bez zdolności odczuwania/. Taki mniej więcej był sens...

tak, zrozumiałam. wyrażam jedynie zdziwienie, że można inaczej. bo tak jak mówisz - wszyscy mamy uczucia, choćbyśmy się nie wiem jak przed tym bronili.