Śmierć wujka, rak:(Życie jest niesprawiedliwe

Witam, przed chwilą dowiedziałam się, że mój wujek\(60 lat) nie żyje. Nie mogę się na niczym skupić. Miałam się uczyć na jutrzejsze kolokwium, nie dam rady. Byłam bardzo zrzyta z wujkiem, gdyż kiedyś mieszkałam u niego podczas studiów. W grudniu dowiedział się, że ma raka przełyku, jak się póżniej okazało z przerzutami. W lutym jeszcze go odwiedziłam, zazwyczaj taki nie śmiały, tak dużo starał się nam opowiedzieć podczas tego spotkania. Dziękował ,że przyjechaliśmy. W lutym dowiedzieliśmy się,że jego córka ma raka piersi (obu)(30 lat).Ma małego synka. Przeraża mnie to wszystko. Moi rodzice zamówili nawet mszę o zdrowie dla nich. Msza się odbyła dzisiaj, podczas tej mszy właśnie wujek zmarł.

a mi w poniedziałek zmarł Tato na raka płuc, we środę Go pożegnałam :(

Współczuje całej rodzinie. Taka tragedia w domu...

Współczuję ci :O Ale wiesz co, jedna rzecz mnie zastanawia :O :O Rodzice zamówili mszę, to bardzo dobrze :O Ale oprócz Mszy potrzebna jest bardziej rzeczowa pomoc: pielęgnowanie chorego i zajmowanie się choćby tym małym dzieckiem :O Pomogliście?... :O :O

a teraz wypyerdalay w polprzysiadach w rytm kankana )))

śmierć dopadnie każdego prędzej czy później i na coś trzeba umrzeć trzeba z tą brutalną prawdą się oswoić i nie rozpaczać non stop przez wiele dni, miesięcy, lat...

Mieszkamy 120 km od nich, odwiedzamy tak czesto jak się da.

zdumiewajace ze katolicy płacza gdy ktos umiera z ich rodziny.. wedle tej wiary zmarły idzie do lepszego swiata..

Ja nie współczuje sobie, tylko właśnie najbliższej rodzinie wujka...