Załamka

Jestem przewlekle chora i nie znam nikogo kto by mnie podbudował psychcznie, nikogo. Rodzina okazała się obojętna i nieczuła, czasem przyłażą i jeszcze mi szpile wbijają, komentują, krytykują. Tak jest z każdej strony, niedługo sobie coś zrobię. Co się psychicznie zregeneruje to przychodzi jakaś "dobra" znajoma i się znęca. To mnie wyciąga na jakąś imprezę, jak ja nie mam siły, nie mogę pić alkoholu, albo przychodzi inna i się chwali ile to zarobiła i gdzie jedzie na wczasy, jak byłam zdrowa to zarabiałam więcej i się nie chwaliłam a już do głowy by mi nie pszyszło żeby znęcać się nad kaleką. Ludzie to w 90% skurwysyny, i wydaje mi się że to jednak nasza cecha narodowa, bo jak mieszkałam za granicą to nikt się tak nie zachowywał

jak nie chcesz ich sluchac to ich nie wpuszczaj do siebie, proste

Już prawie nikogo nie wpuszczam no ale jak dzwonią to przecież nie powiem że- nie chcę cię więcej widzieć, odwal się, nie wypada

tak racja. Brakuje tego zrozumienia, szacunku, bezinteresowności wśród ludzi.

odwiedzic i nie gadac o pieniadzach i imprezach :p

Miło mi, nie jestem z Wawy

tak, masz racje ze to narodowa przywara Polakow. jedyne wyjscie to samemu byc chwile sukinsynem i bezczelnie nie odbierac telefonow i nie wpuszczac ludzi w takich momentach. wyjatkowo traktowac jedynie sprawdzonych przyjaciol i czlonkow rodziny, ktorzy okazali sie wyczuciem i nie utrudniali Ci zycia w chorobie.