Co jest nie tak w tym życiu

nawet nie wiem od czego zacząć - potrzebuję chyba innego spojrzenia na sytuację, albo poprostu chcę się wygadać.... to chyba wiosna skłania do refleksji, w tym do smęcenia.. poprostu czuję się źle i nie mam powodów do uśmiechu. Dobrze płatną i prestiżową pracę odkupuję stresem. Przez to wszystko nawet nie zdawałam sobie sprawy jak jestem samotna i jak bardzo mi kogoś brakuje. Wpadałm w wir - studia -praca, praktycznie zero innych rozrywek. Obroniłam licencjat, mam pracę, coś tam w życiu osiągnęłam, obiektywnie wiecej niż inne dziewczyny w moim wieku, ale ciągle mam poczucie że jestem gorsza od innych. Skąd bierze się to przekonanie, że to mnie się ciągle coś nie udaje, nie mam kochanego faceta przy boku, w pracy ciagle stres, jakoś nie umiem sobie zorganizować czasu wolnego. Jak już mam jakiś wolny dzień to nie wiem co ze sobą zrobić...jest mi tak źle :(

Masz gorszy dzień, to nic takiego:) Pomyśl, że niektórzy mają czarniejszy życiorys (np.ja), ale doszukują się powodów do uśmiechu, choćby na siłę:P Mam 21 lat, rzuciłam studia, jestem nieatrakcyjna, brzydka jak sto diabłów po prostu:) Ale nikt nie zaprzeczy, że jestem...:) Dużo osiągnełaś - ciesz się tym.

nikt nic nie napisze- przyznam ze na to liczyłam :|(

dzieki za jakiś komentarz, może to tylko zły dzień, ale naprawdę chciałabym mieć kogoś kto by w takiej chwili przytulił, z jednej strony niby studia i praca kosztem jakiegoś życia prywatnego, a z drugiej straszna tęsknota...co jest ze mną nie tak, ze nie potrafię ułożyć sobie życia jak niektóre moje koleżanki. Jakoś znalazły miłosc i nikt nie zwracał uwagi, ze są niezadbane, czy niewykształcone i mają marne prace. Mną interesują sie tylko panowie 40+ tacy na poziomie z klasą, nie wiem czy naprawdę są mną zainteresowani czy poprostu szukają maskotki :(

malwina mloda jestes,brakuje ci ciepla drugej osoby, to normalne, ale jeszcze masz czas na zwiazek na pewno poznasz kogos wartosciowego problem moze w tym ze nie masz zbalansowanego zycia, energia koncentruje sie na pracy, potrzebujesz odskoczni wychodz czesciej ze znajomymi, daj sobie szanse kogos poznac, potrzebujesz moze wecej rozrywki w zyciu kazdy by sfiksowal przy stresujacej pracy bez mozliwosci odskoczni

dokładnie, ja już chyba fiksuję, mam wrazenie że to ta praca jest tego powodem, ale ciagle przegladam jakieś oferty zeby zmienić ten stan rzeczy. Stres daje w kość, ze wracam do domu sflustrowana, bez energii i najchętniej schowałabym się pod kocem przed swiatem - reaguję jak mała dziewczynka. Czas na poznanie niby jest, ale nie mam pojecia gdzie, do mnie do domu raczej nikt nie zawita. Chciałabym rzucić wszystko i wyjechać - poczuć wolność :(

lorika ja nie wiem co się ze mna dzieje, pisze i łzy mi płyną moje koleżanki też się gdzieś porozchodziły, czasem uda nam się spotkac na kawie czy zakupach i tyle... mnie poprostu potrzeba pozytywnej adrenaliny, hormonów szczęścia, jakiś powodów do uśmiechu, najpierw stres z sesją, potem obrona, i kiedy myślałam, ze będzie teraz trochę luzu to w pracy wyskoczyły problemy.......jak patrzę wstecz to ciągle coś zdobywam, pokonuję przeszkody, nie pamiętam kiedy byłam choć chwilę szczęśliwa i beztroska, żadnych wakacji udanych - jak miałam urlop to remont robiłam, bo wyjeżdżać samej nie było sensu