prędzej pier....dolne!

facet z którym byłam ma juz dziecko a ja go koham już 4 lata, i nic tego KURRRWA nie zmieni, jest mi źle, kolejne święta idą dupy!!!!!!!!!

ja tez tak mam tyle, ze nie ma dziecka...i co? ludze sie, ze wroci...

jeżdzimy teraz razem co weekend on do domu ja na dzialke, normalna gadka i nic, aż sie płakac chce robisz cos zeby wrocil???

a on cos do Ciebie czuje? oczywiscie, ze robie, tyle ze on jest niezdecydowany raz mowi, ze koniec definitywnie 3 tyg pozniej ze nie wie co zrobic...ja sie miotam juz kolejny miesiac i nie wiem co dalej...chyba po prostu zrezygnuje bo juz nie mam sily za nim latac, walczyc, starac sie i tak on ma to w du.pie daleko.

relacja kolega-koleżanka niby jest coś ale mogło to po prostu zostać, nie wiem kurde.... mam już dość a nic nie zrobie

a ile byliscie ze soba? on jest z tamta?

ma żone i dziecko (3msc) byliśmy ze sobą3 lata

a dlaczego sie rozstaliscie? o ile moge zapytac...

wtedy wydawało mi się że nie pasujemy do siebieże jesteśmy zupełnie różni

Mysle, ze powinnas odpuscic wiem wiem to trudne ale co zrobisz? ma zone, dziecko ktore musi wychowac i dawac mu dobry przyklad. Chcesz rozbic ta rodzine? wiem, kochasz go ale stan z boku popatrz na ta sytuacje z tej wlasnie perspektywy. Wyjdz na impreze ze znajomymi, zacznij poznawac kogos., moze zmien cos w swoim wygladzie- zrob cos dla siebie cos co Cie dowartosciuje. A moze zapisz sie na kurs? Jedno jest pewne, miej nadzieje ze Ci przejdzie- musisz sie pogodzic z tym. Wybacz, to jest tylko moja dobra rada nie musisz mnie sluchac.

ale ja wychodze ze znajomymi min 3 razy w tygodniu, jestem dowartościowana i wiem że nie mogę rozbijać rodziny... sama nie wiem czego chce, straciłam miłość życia i każdy następny (a było już ich kilku) zawsze ale to zawsze sa do niego porównywani, w wyglądzie zmeieniam coś regularnie bo nie lubie nudy..... nie chodzi że siedze w domu i się nudze to nie kaprys a świadomość że straciłam cos najważniejszego na zawsze

Kochana ja mam to samo dokladnie to samo...ale brak mi wiary juz w to, ze bedzie dobrze i ta cholerna bezradnosc, swiadomosc wlasnego bledu.

nie poddam sie, poczekam..

a ja? co ja mam zrobic...? tez czekac? az oznajmi ze znlazl kogos, ze sie zeni?

bedziesz sie meczyc poki bedziesz go widywac! oderwij sie od niego, nie jezdzij z nim nigdzie, nie spotykaj po kolezensku.

to nie pomoze ja juz tak robilam.

pomoze jak bedziesz sie tego trzymala, bo poki co to ci nie idzie..

czyli przez niego mam zmienic studia tak?

nie, nie jezdzic z nim, nie spotykac go, nie rozmawiac..